Onder constructie: op dit deel van de site vindt u binnenkort meer algemene achtergrondinformatie over de Koerden, de Koerdische cultuur, de Koerdische regio’s (Koerdistan) en de andere volkeren in de regio

Op deze pagina komt binnenkort algemene achtergrondinformatie over de Koerden, de Koerdische cultuur en de Koerdische regio’s in Turkije (Bakur), Syrië (Rojava – Democratische Federatie van Noord-Syrië), Irak (KRG – Bashur) en Iran (Rojhelat).

In de toekomst zult u hier ook algemene achtergrondinformatie vinden over de andere volkeren in de regio’s, een lappendeken van verschillende etnisch-religieuze bevolkingsgroepen.

 

 

 

DEZE TEKST dateert uit 2006 en krijgt binnenkort een grondige UPDATE

Algemeen

De Koerden zijn een volk, met meerdere dialecten verspreid over verschillende landen, met een populatie van ongeveer 35 miljoen. Het juiste aantal kent niemand, dit door de ontkenning van de Koerden door de staten welke Koerdistan bezetten. De Koerden wonen in Koerdistan, verspreid over o.a. in Turkije, Syrië, Irak, Iran en in de vroegere Sovjet-Unie. Het is een van de volkeren die een eigen taalfamilie (verpakt onder de noemer Koerdisch) en cultuur hebben, maar geen eigen staat. De Koerden in Irak bezitten wel een autonome en federale staat, die semi-onafhankelijk is.

Aan het begin van de 20e eeuw, toen het Ottomaanse Rijk werd opgedeeld door het Verdrag van Sèvres (1920) werd autonomie voor de Koerden voorzien, met de mogelijkheid tot onafhankelijkheid na enkele jaren. Hiervan is niets terecht gekomen, door de opstand van Turkse patriotten (Jonge Turken) onder leiding van Atatürk, waardoor het verdrag nooit rechtsgeldig werd. Het Verdrag van Lausanne in 1923, dat de grenzen van het moderne Turkije vastlegde, repte met geen woord over de Koerden.

De herkomst van de Koerden; mogelijk verwant aan de Meden uit de Oudheid.

Het Koerdisch is een Indo-Europese taal, net als het Iraans.

Nationale feest van de Koerden : NEWROZ, het Koerdisch nieuwjaar

Religie: Meer dan 70% van de Koerdische bevolking is islamitisch, 5% is Alevitisch, 5% is christen, 5% is Yezidi’s, 5% is Zoroastrisme, 5% is Joodse, 5 % andere religies.
De meeste Koerden zijn theoretisch religieus, maar zeer open tot andere gelovigen.
De strijd om de fundamentele rechten is bezig in heel Koerdistan; grotendeels gewapend.

                                    Noord Koerdistan – Turkije

Ongeveer 20 miljoen Koerden.

Bij de oprichting van de staat Turkije smeedde Atatürk met de Koerden een verbond om zo de bezetters van Turkije te verjagen.

Vanaf 1924 probeerde Atatürk hen echter te onderdrukken, daar ze niet pasten binnen zijn ideaal van een “Turkse natiestaat”, waarbinnen alleen “Turken” woonden. Het woord “Turk” is in de grondwet zo gedefinieerd : Iedereen die in Turkije woont wordt Turk genoemd.

De Koerden werden door tot “bergturken” verklaard.

De Koerden, die zich echte Turken noemen en ook voelen, hebben wel in Turkije de hoogste posities kunnen innemen, zoals premier, vice-premier, legerleider.
Er zijn ook Koerden die streven naar een onafhankelijke staat zoals de Koerdische vrijheidsbeweging (PKK).
Sinds de gewapende strijd van de PKK heeft het Turks leger meer dan 3000 dorpen van de kaart geveegd.
Hhet percentage analfabeten is bijvoorbeeld 3 keer hoger dan in het westen van Turkije , de BNP is ook stukken lager en de zuigelingen sterfte is hoger.

Gebruik van het Koerdisch is nog steeds verboden.

Nelson Mandela weigerde in 1992 de Ataturk Peace Award vanwege de onderdrukkingen van Koerden in Turkije. Na deze afwijzing werd hij voor ‘Vieze Afrikaan’ en ‘terrorist Mandela’ uitgemaakt door sommige Turken.

Voor de Koerden is het volgende goedgekeurd: Verbod op alles wat met de Koerden te maken heeft : De identiteit, de taal, nl. het Koerdisch, Traditionele kleren, traditionele kleuren “driekleuren” (Rood, Geel, Groen), eigen Koerdische media, eigen pers, onderwijs in het Koerdisch, Koerdische namen & voornamen (personen), Koerdische namen van de plaatsen, dorpen, steden, bergen, vlaktes, rivieren, dieren enz…
Bvb. NEWROZ (21 maart, lentefeest bij de Koerden, Nieuwjaar genoemd, een mythe bij de Korden), was een eeuw verboden, tot begin deze eeuw. Vanaf begin deze eeuw is er wel een NEVRUZ opgedoken en het is plots “een Turkse feest” geworden. NEVRUZ is toegelaten maar NEWROZ blijft verboden.

Assimilatiepolitiek: – Alle middelen voorzien voor massale verhuis naar de streken zodat de Koerden verspreid leven.

– De Turken uit het buitenland in de streken waar de Koerden verlaten hebben laten vestigen.
· De relaties tussen de Koerden op regionaal en interregionaal vlak voorkomen :
– De relaties tussen de regio’s en interregio’s voorkomen.
· Werknemers uit het westen naar de regio’s van de Koerden : Op deze manier hebben de Turkse arbeiders werkgelegenheid en helpen het assimilatie proces versnellen
· Speciale scholen promoten in de regio: Internaten, beroepsscholen, missiescholen (waar de kaders verklikkers, collaborateurs en informanten uitkomen).
· Koerdische Ambtenaren : Gouverneurs, rechters, gendarme, leerkrachten, enz… van Koerdische afkomst in de regio.
· Propaganda via radio : onafgebroken propaganda-uitzendingen.
· Informatiecampagnes : Om de Koerden te doen geloven dat ze oorspronkelijk Turk zijn.
· Theater en muziek voorstellingen: Gespecialiseerde mensen uit het vak doen optreden in de regio.
· Er is geen Koerdische kwestie :De internationale publieke opinie doen geloven dat er geen Koerdische kwestie is
· De Turkse geschiedenis in de regio : Om dat te verwezenlijken moet er een speciale Universiteit opgericht worden in de regio welk alleen moet bewijzen dat Koerden oorspronkelijk Turken zijn.
· Berg Turken : Groot campagne, bijvoorbeeld via de Encyclopedieën, Onderzoekingen enz.. de Turkse origine in de regio bevestigen. Ze moeten geloven dat ze oorspronkelijk Turan’s zijn.

Oost Koerdistan – Iran

In Iran wonen ongeveer acht miljoen Koerden, voor het grootste deel in het noordwesten van Iran.
In de chaos die op de Eerste Wereldoorlog volgde, grepen Koerdische stammen de kans zich autonoom te maken.
In 1942 richtte een groep Koerden in Mahabad de Komalaye Jiani Kurdistan (Comité voor de Wedergeboorte van Koerdistan) op, met als voorman de religieuze leider Qazi Mohammed. De invloed van dit comité breidde zich (ondergronds) snel uit.
In 1945 ging het op in een Koerdische Democratische Partij. Op 22 januari 1946 werd Qazi Mohammed in Mahabad tot president van de eerste Koerdische republiek uitgeroepen. Hij eiste van de centrale regering in Teheran vergaande regionale autonomie.
Eind 1946 Qazi Mohammed werd ter dood veroordeeld en werd opgehangen. Koerdistan bleef verdeeld over vier Iraanse provincies.

Na de val van het sjah-regime in 1979 kon de KDPI openlijk als partij functioneren. Inmiddels was de Islamitische Revolutie in volle gang. Veel Koerden, van wie de meerderheid soennieten zijn, verzetten zich tegen deze totalitaire shi’itische beweging, waarop de KDPI opnieuw werd verboden.
In april 1980 kondigde de Iraanse regering een economische blokkade van de Koerdische gebieden af.
Toen in september 1980 de Iraans-Iraakse oorlog uitbrak, legerde Iran troepen in Koerdistan.
De Koerden verzetten zich en het lukte de KDPI in de bergen enkele ‘bevrijde zones’ in te stellen.

Na de dood van Khomeiny zocht KDPI-leider Ghassemlou contact met Teheran. Via bemiddeling van de Weense universitaire docent en Koerd dr. Rasoul kwam het tot een gesprek tussen Ghassemlou en twee Iraanse diplomaten. Tijdens deze ontmoeting op 13 juli 1989 werden Ghassemlou, een medewerker en bemiddelaar Rasoul doodgeschoten.
In 1992 werd in Berlijn de opvolger van Ghassemlou, Dr Sharafkandi,  tijdens een soortgelijke ontmoeting vermoord.

Op dit moment is vooral PJAK (partij voor het vrije leven van Koerdistan) actief. Deze partij voert de strijd net als de PKK in de bergen, de twee partijen die nauw met elkaar verbonden zijn en vechten voor een vrij Koerdistan, werden eind 2007 zwaar bestookt door Turkije & Iran en worden als terroristisch bestempeld.

Zuid Koerdistan – Irak

De Koerden onder het bewind van Saddam Hoessein werden meerdere keren met gifgas bestookt, onder andere in het plaatsje Halabja. De westerse verontwaardiging hierover was op het moment nog niet overweldigend aangezien Saddam toen door het westen werd bewapend en gesteund tegen Iran.
De Nederlander Frans van Anraat werd in 2005 tot vijftien jaar cel veroordeeld wegens medeplichtigheid aan deze oorlogsmisdaden. Hij leverde Saddam willens en wetens de materialen voor de vervaardiging van deze chemische wapens.
In 1988 werden er nog 182.000 koerden vermoord en 4000 dorpen met de grond gelijk gemaakt. Dat jaar was het meest donkere jaar voor de Koerden.
Na de inval van Irak in Koeweit in 1991 Zuid Koerdistan gedeeltelijk beschermd.

Na de Amrikaanse invasie van 2003
– Koerdisch Régionale Regering Deel van: Irak , Hoofdstad: Arbil (Hewler) Taal: Koerdisch, Arabisch Oppervlakte: 80.000 km² Inwoners: ca. 5.500.000 (2005)
De Koerdische Autonome Regio is een als federaal erkende autonome regio in het noorden van Irak. Het is in 1992 gestabiliseerd en was tot de erkenning van de Iraakse grondwet in 2005 de facto onafhankelijk.
De Koerdische Autonome Regio grenst oostelijk aan Iran, noordelijk aan Turkije, een klein stukje aan Syrië en de rest aan Irak.

Bevolking : Koerden, Turkmenen, Arabieren, Assyrisch-Kaldeeuwers, Suryani’s

Religie : Islam, Yezidi, Christendom, Zoroastreanen, Kakayi, Joden

Economie : De economie van Iraaks-Koerdistan is vele malen stabieler en modern ontwikkeld in vergelijking met die van Irak. Zo is hier de aanwezigheid van buitenlandse bedrijven en investeerders relatief hoger dan in de rest van Irak, vooral door de stabiele veiligheidssituatie.

Naast de olierijke stad Kirkuk die door de Koerden als een Koerdische stad wordt benoemd zijn er verscheidene olieboorbedrijven die olie hebben gevonden op andere locaties van Iraaks-Koerdistan.

Tienduizenden Arabische migranten uit andere delen van Irak zijn Iraaks-Koerdistan binnengekomen voor banen.
Twee internationale luchthavens : Arbil en Suleymanie

Zuid-West Koerdistan – Syrië

Er leven 2 miljoen Koerden in Syrië, dat is 10% van de bevolking.

Er zijn geen politieke partijen toegestaan, Koerdisch of niet.

Om de etnische identiteit van de Koerden in Syrië te onderdrukken zijn er verschillende methodes worden toegepast.

– Verbod op het gebruik van het Koerdisch.

– Kinderen met Koerdische namen worden niet ingeschreven bij de burgerlijke stand,

– Koerdische namen van steden, dopen en plaatsen worden vervangen door Arabische,

– Het is niet mogelijk een bedrijf te laten draaien met een Koerdische naam,

– Koerdische privé-scholen zijn niet toegestaan

– Boeken en andere publicaties in het Koerdisch zijn verboden.

Het ontnemen van het burgerschap in november 1962: De Syrische overheid verklaarde toen dat 150.000 Koerden geen Syrisch staatsburger waren. Damascus beweerde dat hun voorouders niet opgenomen waren in de Ottomaanse bevolkingsregisters van voor 1920. Ook werd van Koerden die politiek actief waren tegen de overheid hun staatsburgerschap ontnomen. Sindsdien is het aantal stateloze Koerden gegroeid naar meer dan 300.000 mensen die, tegen internationale wetgeving in, het Syrisch staatsburgerschap wordt ontzegd.

Deze Koerden, die geen (enkele) nationaliteit hebben, zitten letterlijk vast in Syrië: ze worden niet alleen gediscrimineerd in hun geboorteland, maar ze hebben ook niet de optie om te emigreren omdat ze geen paspoorten of andere internationaal erkende reisdocumenten bezitten. Het is hun niet toegestaan land, huizen of ondernemingen te bezitten. Ze kunnen niet werken bij overheidsinstanties en staatsbedrijven, en ze kunnen geen arts of ingenieur zijn. Ze mogen geen Syrische staatsburgers huwen. Deze Koerden met een status als “buitenlander” worden op alle manieren onderdrukt.