De groeiende politieke repressie in Turkije blijft zich richten op alle segmenten van de samenleving, in de eerste plaats op de Koerdische bevolking.

Onder het dictatoriale regime dat wordt uitgevoerd door president Recep Tayyip Erdoğan en zijn AKP partij, zijn tienduizenden mensen gearresteerd of zelfs gedood door veiligheidstroepen in de afgelopen 3 jaar, alleen omdat ze andere opvattingen hebben dan Erdoğan. Duizenden mensen zijn in hechtenis genomen voor hun berichtenof opmerkingen op sociale media, terwijl marteling in detentiecentra of gevangenissen onderdeel is geworden van de routine. Ongeveer 150 duizend mensen werden onder de noodregel ontslagen zonder het recht om tegen de beslissingen in beroep te gaan. Duizenden mensen moesten het land verlaten vanwege politieke repressie en verhuisden voornamelijk naar Europese landen.

Ondanks het enorme harde optreden tegen democratische rechten en de pogingen om de hele samenleving de mond te snoeren, onderwerpen de Turkse volkeren zich niet aan het regime en blijven ze vastberaden verzet uitoefenen. Vrouwen leiden de strijd. Tienduizenden vrouwen gingen op 8 maart de straat op om ‘het recht op leven’ te verdedigen tegen mannelijk geweld, maar werden geconfronteerd met politiegeweld. Terwijl Erdoğan blijft herhalen dat hij niet gelooft in gendergelijkheid, worden er dagelijks in Turkije 4 vrouwen door mannen gedood.

Leyla Güven is een van die vrouwen die moedig weerstand blijft bieden tegen het regime. Ze is een van de 67 parlementsleden van de derde grootste partij van Turkije, HDP (Democratische Volkspartij), gekozen bij de verkiezingen van 24 juni 2018. Ze werd een kandidaat bij de verkiezingen terwijl ze in de gevangenis zat en werd verkozen door het ontvangen van 90% van de stemmen in haar kiesdistrict.

HDP is een partij die strijdt voor een democratische en vreedzame oplossing van de Koerdische kwestie. De ex-voorzitters van de partij, Figen Yuksekdag en Selahattin Demirtaş en 11 afgevaardigden zitten in de gevangenis. Meer dan 3000 leden van de partij, inclusief leden van het leiderschap evenals de 96 burgemeesters die in de Koerdische regio zijn gekozen door het volk, werden in hechtenis genomen.

Leyla Güven werd op 31 januari 2018 gearresteerd en werd ondanks het feit dat ze als volksvertegenwoordiger is gekozen, niet vrijgelaten . Onder zeer beperkte omstandigheden, vooral zonder communicatie met de buitenwereld, begon ze op 4 november 2018 aan een hongerstaking om te protesteren tegen het isolement dat werd opgelegd aan politieke gevangenen.

Leyla Güven vestigt de aandacht op het feit dat het dictatoriale regime in Turkije is gebouwd door middel van massale detenties en isolatie van de politieke gevangenen uit de rest van de samenleving, evenals het onderdrukken van zelfs de minimale democratische eisen van de Koerdische gemeenschap. Zij is van mening dat de enige manier om deze onderdrukking de kop in te drukken en de weg naar democratie te openen, is door te hameren op een democratische en vreedzame oplossing van de Koerdische kwestie. Güven denkt dat de weg naar een vreedzame oplossing alleen kan worden geopend door het isolement op te heffen dat is opgelegd aan de Koerdische Volksleider Abdullah Öcalan, die sinds het voorjaar van 2015 bezoeken van familieleden en zijn advocaten wordt ontzegd. Leyla Güven eist het einde van het isolement, die door veel internationale conventies wordt gedefinieerd als marteling. Güven eist dat Turkije voldoet aan deze internationale verdragen, die het al heeft geratificeerd met zijn eigen grondwet, en het isolement op Öcalan opheft.

Het verbreken van het isolatiesysteem dat wordt opgelegd aan politieke gevangenen, te beginnen met het isolement van Öcalan, is vandaag de belangrijkste voorwaarde voor democratie en vrede in Turkije. De ontwikkeling van de democratie in Turkije en de oplossing van de Koerdische kwestie heeft meerdere dimensies zoals vrede in het Midden-Oosten en stabiliteit in Europa. De afgelopen jaren heeft de wereld gezien dat tenzij de Koerdische kwestie op democratische en vreedzame wijze in Turkije wordt opgelost, de burgeroorlog in Syrië, die voortdurend nieuwe jihadistische groepen en daarmee nieuwe migratiegolven produceert, niet tot een politieke oplossing kan worden gebracht.

Leyla Güven strijd niet alleen voor de bevolking van Turkije, maar ook voor het Midden-Oosten in het algemeen, voor hun gelijke, vreedzame en vrije coëxistentie in hun eigen land. Op het moment van de nederlaag van ISIS is het bereiken van deze vrede van het grootste belang. Deze kans op vrede mag niet worden gemist.

Leyla Güven en duizenden politieke gevangenen verzetten zich tegen politieke repressie en isolement en roepen iedereen op om hun strijd voor vrede en democratie te ondersteunen. Terwijl Erdoğan en het AKP-regime hun ogen blijven sluiten voor de hongerstakingen die Güven op gang bracht en werden vergezeld door duizenden hongerstakers in de gevangenissen van Turkije, Europese en Koerdische steden.

14 Koerden, waaronder politici en journalisten, strijden sinds 17 december 2018 in hongerstaking in Straatsburg. De hongerstakingen in de gevangenissen van Turkije begonnen op 16 december 2018 met de deelname van 30 politieke gevangenen. Ze kregen op 1 maart 2019 gezelschap van ongeveer 10 duizend gevangenen. Sommige ex-parlementsleden behoren ook tot de hongerstakers in de gevangenissen, terwijl 3 andere HDP-parlementsleden op 3 maart in Diyarbakir / Amed eveneens een hongerstaking begonnen.

Al deze mensen verzetten zich op vreedzame wijze tegen het dictatoriale regime door hun lichaam in te zetten. En ze hebben één enkele eis: Hef het isolement op en sta Öcalan toe om met zijn advocaten te praten en vrede een kans te geven!

We zien de eis van Leyla Güven en de andere hongerstakers als een democratische democratische eis en maken het tot de onze. We zien onszelf verantwoordelijk om een bijdrage te leveren aan de strijd van het Koerdische volk en de democratische krachten van Turkije voor democratie, mensenrechten, gerechtigheid en vrede.

In solidariteit met de hongerstakers, kwamen wij, individuen en organisaties uit Turkije en Koerdistan, evenals Belgische progressieve en antifacists individuen en organisaties bijeen in het platform Let Leyla Live.

We verdedigen het recht van Leyla Güven en andere hongerstakers om te leven en hun eisen te ondersteunen. We roepen alle betrokken Belgische en Europese instellingen en politici op om de stem van Leyla Güven te horen en concrete stappen te ondernemen, waarbij ze de Turkse regering aanspoort om voor haar te eisen dat ze mag blijven leven. We roepen al het publiek op om solidair te zijn met deze strijd voor democratie en vrede.

Eerste ondertekenaars:

Arzu Demir (journalist)
Ashley Vanderkerckhove (vrouwenrechtenactivist)
Aynur Tasdemir (SPA-gemeenteraadslid Leuven)
Baharak Bashar (voorzitser Plasactie)
Bernard Daelemans (hoofredacteur Meervoud)
Chris Den Hond (video-journalist)
David Baele (syndicalist ABVV AC Oost-Vlaanderen)
Dirk Pauwels (activist)
Dogan Özgüden (journalist)
Egbert Rooze (doctor in de theologie)
Eric Byl (activist, LSP)
Erwin Vanhorenbeeck (Vlaams activist)
Evie Embrechts (vrouwenrechtenactivist)
Fariba Amirkhizi (8 march women organization)
Gert Verwilt (Vlinks)
Hafid Kaddouri (mensenrechtenactivist Antwerpen)
Jan Beghin (voorzitter IPWK, ex-parlementslid)
Jean Paul Martens (Leef-Zaventem)Jeroen Reypens (activist)
Jimmy Crispeyn (syndicalist ABVV-Metaal)
Jo De Leeuw (activist)
Johan Bosman (Vlaams activist)
Johan Velghe (Vlinks)
Jozef Deville (filmmaker)
Karin Verelst (filosoof, Brussel)
Ludo Abicht (filosoof, Masereelfonds)
Ludo De Brabander (schrijver, Vrede VZW)
Ludo De Witte (auteur)
Marijke Colle (Feminisme Yeah, SAP)
Michel Vanhoorne (emeritus professor, Links Ecologisch Forum)
Miel Dullaert (redacteur Rode Vaan, Nieuw Links, Meervoud)
Orhan Kilic (NavBel)
Peter Ceulemans (IDSP-Leuven)
Peter Terryn (activist)
Ramon Emmaneel (IDC-Gent)
Robrecht Vanderbeeken (algemeen secretaris, ACOD Cultuur)
Roger Jacobs (publicist)
Ruth Kevers (PhD KULeuven)
Sakine Demir (vrouwenrechtenactiviste SKB)
Stephen Bouquin (academicus Université Evry-Parissud)
Thomas weyts (SAP)
Toon Lambrechts (journalist)
Vicky De Wolf (Priester Daensfonds)
Willy Kuijpers (ere-Vlaams volksvertegenwoordiger)
Zeynep Görgü (Ecolo gemeenteraadslid Wezembeek-Oppem)

Organisaties:

8 March Women’s Organisation
Afrin Solidarity Platform
ATIK (European Workersfederation of Turkey)
Belgium Coalition to Stop Uranium Weapons
Belgium Kurdish women’s organization
Comité des Femmes Djiboutiennes Contre les Viols et l’Impunité (COFEDVI)
Emek ve Özgürlük Cephesi/Avrupa Insiyatifi
Ernest Mandel Fonds
HDP Brussels office
Inclusief en Democratisch Comité Gent (IDC-Gent)
Info-Turk
Intercultural Democratic Studentplatform Leuven (IDSP-Leuven)
Koerdisch Instituut
l’Association d’Armeniens Democrate de Belgique
Links Ecologisch Forum (LEF)
Linkse Socialistische Partij (LSP/PSL)
Maison Du Peuple Bruxelles/Brüksel Halk Evi
NavBel
Peoples Democratic Congress-Brussels (HDK)
Priester Daensfonds
Revolutionary Party Europe/Devrimci Parti Avrupa
SAP/Gauche Anticapitaliste
Secours Rouge
Socialist Women’s Union (SKB)
Solidarity For All
Vlaams-Socialistische Beweging (V-SB)
Vlinks
VOS (Vlaamse Vredesvereniging)
Vrede VZW

F
E
E
D

B
A
C
K