Het zat er aan te komen. Via noodwetten verliezen mensen hun werk, raken zij nergens meer aan de slag, hun paspoorten zijn ingetrokken.

Zij zijn de paria’s van de Turkse samenleving. Meer dan 150.000 mensen staan op straat, zelfs zonder dat het gerecht een proces heeft ingespannen. Ze worden beschuldigd te behoren tot ‘terroristische’ netwerken. Vandaag zijn het ‘Gülenisten’, morgen zijn het PKKers, overmorgen DHKPC-ers.

Dat er processen worden gevoerd tegen de leden van de mislukte coup, is normaal. Maar dan wel via een onafhankelijk gerecht, op basis van gefundeerde aanklachten. Van een onafhankelijk gerecht is allang geen sprake meer. Iedere week zijn er wel ergens ‘zuiveringen’.

Dit keer gaat het om een gezin (vader, moeder, drie kleine kinderen). De vader was een leerkracht, verloor zijn job, verloor het recht op sociale zekerheid. Zijn naam was verschenen in de ‘Resmi Gazete’ (het Turkse staatsblad). Hij was een ‘Gülenist’. Kan best zijn, maar vele Gülenisten zijn doodgewone mensen, die om religieuze redenen hun ‘hodja’ volgen. Denk zelfs dat de overgrote meerderheid van de Gülenisten gekant waren tegen de mislukte staatsgreep, laat staan er bij betrokken zijn. In vorige artikels heb ik reeds mijn gedacht geschreven over de Gülenisten, dat wil echter niet zeggen dat ik de manier waarop de zuiveringen gebeuren, goedkeur!

Zonder hoop op een toekomst in Turkije wilde het gezin vluchten naar Lesbos. Het ganse gezin is verdronken, ook de jonge kindjes.

Ik vind dat verschrikkelijk. De Turkse pers zwijgt erover, net als de EU, want de deal met Turkije over de ‘vluchtelingen’, mag niet in het gedrang komen.

Dan denk ik, zijn wij ‘mensen’ of zijn we ‘beesten’. Staan wij voor democratie en mensenrechten, of verlagen wij ons tot het niveau van het Turkse staatsregime?

Een groot deel van onze Belgische bevolking wil strengere immigratiewetten. Immigratie kost immers geld, dat klopt, maar datzelfde deel van de bevolking heeft er blijkbaar geen problemen mee dat tientallen miljarden worden geparkeerd op taksvrije eilanden. Deze witteboordcriminelen worden overigens opgehemeld in onze pers. Ik zie geen enkel verschil tussen een Marc Dutroux en een witteboordcrimineel. Het zijn even grote ‘smeerlappen’! Wij geven meer om de bescherming van dieren (terecht overigens) dan om de kinderen van politieke vluchtelingen (dat is een schande).

Slaap lekker, droom niet van de verdronken kinderen, wij zijn immers een ‘beschaafd’ volk!

Ozgür Fatsa, 23 november 2017, vanuit Turkije.

#SOSTurkey

F
E
E
D

B
A
C
K