Oproep om een solidariteitsverklaring te ondertekenen voor de bedreigde Belgisch-Turkse journalist Doğan Özgüden.

Dogan Özgüden

Dogan Özgüden

Op donderdag 17 november 2016 kwamen duizenden mensen bijeen in Brussel om aandacht te vragen voor het toenemende autoritaire beleid in Turkije. De demonstranten bestonden uit Koerden, Turken, Armeniërs, Alevieten, Assyriërs en vele andere groepen. Verschillende Belgische en internationale politieke en civiele groepen namen ook deel om hun solidariteit te tonen.
De demonstranten vroegen de Europese instellingen om de mensenrechtenschendingen in Turkije te veroordelen en om te eisen dat het Turkse regime de democratische vrijheden en basisprincipes respecteert.

Op donderdagavond kwamen twintig auto’s vol met mensen die met Turkse vlaggen zwaaiden naar de kantoren van het Koerdisch Instituut te Brussel in Sint-Joost-ten-Node. Deze mensen braken een raam en probeerden het gebouw in brand te steken. Enkele Molotov-cocktails die bedoeld waren om brand te stichten, vielen op straat. De Turkse extremistische aanvallers riepen slogans als “Dood aan de Koerden”.

Deze aanval is niet de eerste.

Diep verontwaardigd stelden enkele diaspora-verenigingen van verschillende achtergronden een gezamenlijke verklaring op.

In dit persbericht werden de woorden van de burgemeester van Sint-Joost, Emir Kir, aan de kaak gesteld omdat hij over de aanval gebruik maakte van een ondraaglijk amalgaam met dezelfde terminologieën als Erdogan, zonder enige nuance. Hij toont geen enkele empathie voor de tientallen parlementsleden, journalisten en academici die gearresteerd werden of die het risico lopen gearresteerd te worden, maar toont een grenzeloos begrip ter legitimatie van misdaden. De positie van zijn partij, de PS, werd eveneens bekritiseerd.

Vervolgens brachten bepaalde Turkse media bedreigende uitspraken uit ter verdediging van Emir Kir. Eén van hen was niet beschaamd om, ter verdediging van de feiten die gepleegd werden tegen het Koerdisch Instituut, te zeggen dat “Al diegenen die bij elke gelegenheid separatistische en terroristische organisaties ondersteunen, hun activiteiten uitvoeren binnen de grenzen van de gemeente Sint-Joost in Brussel” en daarna nam hij het niet na om een ​​specifieke doelgroep aan te vallen door te verkondigen: “aan het hoofd van de verenigingen die vijandig staan tegenover Turkije is de oprichter van info-Türk, Doğan Özgüden, een van de oude linkse opposanten.” (Yeni Haber, 29 november 2016)

Deze hetze tegen Doğan Özgüden is niet de eerste. Voorheen waren er twee andere lynch-campagnes tegen zijn persoon. Dus, door te zeggen: “Erken deze man!”, wakkeren deze fascistische kringen een bepaalde wrok tegen hem aan. Dit soort publicaties opent de weg naar mogelijke aanvallen en provocaties.

Degenen die het nieuws volgen in Turkije weten heel goed hoe dit soort lynch-campagnes wordt georganiseerd door de pers. De moord op de Armeense journalist Hrant Dink en de manier waarop de sfeer van zijn moord werd gecreëers, zijn voorbeelden hiervan.

Turkse fascisten haten Doğan Özgüden, deze haat is het gevolg van de strijd die hij en zijn vrouw Inci Tuğsavul al sinds hun jeugd leiden. De Islamo-fascisten die momenteel aan de macht zijn in Turkije voerden in de jaren 1960 “anticommunistische” campagnes tegen de linkse oppositie. Onder hun doelwitten in deze periode bevonden zich ook al de socialistische journalist Doğan Özgüden, Inci Tuğsavul en de krant die ze toen leidden, Ant. Ze moesten hun vaderland verlaten en naar België komen, voor een leven in ballingschap. Sindsdien blijven ze niettemin strijd voeren voor democratie en vrijheid.

In het hart van Europa worden provocerende publicaties verspreid in het Turks, in de Turkse gemeenschap, tegen een verbannen intellectueel, alsof we in Turkije zijn. Hij wordt een bewust doelwit, omdat ze zich verraden voelen door iemand van hen en de Turkse staat hem dus beschouwd als “een verrader”.

Wij nodigen opnieuw de Belgische politici en de bevoegde autoriteiten uit om een ​​standpunt in te nemen.

Wij veroordelen krachtig de verhulde bedreigingen en verklaren eens te meer dat Doğan Özgüden niet alleen staat!

Stuur om te ondertekenen uw naam en functie of de naam van uw organisatie naar [email protected].

Assyrisch Instituut te Brussel
Ateliers du Soleil
Comité van Armeniërs van België
Confederatie van Turkse arbeiders in Europa-België
(ATIK)
Confederatie van Onderdrukte Migranten in Europa
(AVEG-KON)
Cultureel Centrum van het volk van Mesopotamië
Defensiecomité van de Armeens-Belgische Zaak
(CDCA)
Democratisch Congres van de Volkeren – België
(HDK-B)
Euro-Armeense Federatie voor Gerechtigheid en
Democratie (EAFJD)
Federatie van Alevitische Verenigingen in België
(FUAB)
FRA Dachnaktsoutioun België
Koerdisch Instituut te Brussel
Koerdistan Nationaal Congres (KNK)
La Maison du Peuple – Brussel
Vereniging van Armeense Democraten van België
Vereniging van Socialistische Vrouwen (SKD)

F
E
E
D

B
A
C
K