Taal is het gereedschap van schrijvers . In de meeste landen waarover Koerdistan verdeeld is, is het zelfs verboden die taal te gebruiken. En als er al iets geschreven wordt hebben ze ook nog te maken met censuur…Ondanks alles toch een verhaal …
"Deus Ex Machina" (maart 2008) wijdde een nummer aan Koerdische literatuur en hieruit citeer ik een pareltje van SEYHMUS DAGTEKIN vertaald door Hilde Keteleer :
Gevierd
Hier rust hét gedicht
Ik erin
Jij de buitenkant ervan
Ik water
Jij eruit gestroomd
Om traag slechts uit de tijd te treden
Ver van al wat duurt
Nu waag ik mezelf aan een vertaling via het Engels van een stukje van één van de mensen die bij ons op bezoek waren. Het komt uit : "Achter de rode Bergen" (E) verzamelbundel Koerdische literatuur samengesteld door Loqman Asihy 2008 in naam van de Koerdische Schrijversvereniging .
DE DANS VAN DE MUS
HASSAN SILÊVANI (1957)
De zonnestralen brachten een groet aan de takken en de bladeren van de hoge bomen. Het mooie meisje legde haar elleboog op zijn dij en het gras lachtte hen toe.
Een man in een witte dishdasha kwam dichterbij alsof hij hen wilde opeten met zijn ogen. Eerst begreep ik niet wat het boze gras zei , maar als hij een roos probeerde te plukken , riep het gras hem toe: "Wat doe je hier ?"
Alsof hij de taal van de natuur niet verstond , alsof er niets gezegd was , luisterde de man niet naar de vraag en staarde naar het blije meisje dat verheugd was over het mooie gras van Mosul dat blonk in de zon .
De mussen waren blij voor hen en besloten mee te vieren en ook andere vogels kwamen vanuit de nabij gelegen bomen aangevlogen.Eén mus hief zijn kop op naar het oog van de zon en zei : "Het is een romantisch verlangen."
Ze werden erg gestoord door die man. Een andere mus zei : "Wat wil hij van hen ?" Wil je dat we die man wegjagen ? "Zeker" zei het vrouwtje mus "dan geef ik je een kus" . Het mannetje vloog door het groen en begon een lieve melodie te zingen. Vluchten mussen kwamen erbij en begonnen op lage hoogte vliegen over de weide.
De man wou ze wegjagen met stenen maar daar kwam de boswachter al aan."Ben je gek ,laat ze hun festival houden." "Hun festival ?" vroeg de man. -"Ja , zie je het niet ? Dit is het festival van twee geliefden"
Op dat ogenblik gaf de jonge man zijn meisje een kus en de mus kuste zijn liefje ook.
Nu was mijn geluk zo groot dat ik zong als een zingende rivier.
Meer inlichtingen en heel veel boeken vind je in het KOERDISCH INSTITUUT
Bonneelstraat 16 1210 Brussel
www.kurdishinstitute.be – [email protected]
Lieve Devijver [email protected]
Ontmoeting Koerdische schrijvers, burgemeester Willy Kuijpers, dichteres Lieve Devijver en anderen thuis bij de burgemeester: Herent, 17.04.2008
