Brussel, 27.11.2008
De Turkse journalist, een van de weinige democratisch denkende en meest geloofwaardige journalisten uit Turkije, wordt daadwerkelijk bedreigd door de staatsnationalistische pers van Turkije. Deze "pers" wordt geleid door de Turkse staatsautoriteiten. Vooral de Turkse ambassade in Brussel en de Turkse "pers" (o.a. Bel-Turk en Gündem, twee extreemnationalistische ‘krant’jes) valt de heer Dogan Özgüden op een zeer agressieve manier aan. Deze haat- en lastercampagne is overduidelijk georkestreerd. Niet alleen zijn journalistiek leven maar ook hijzelf zijn het mikpunt geworden van het Turks extreem nationalisme! Daarom deze gecoördineerde oproep van drie organisaties van etnische minderheden uit Turkije aan de Belgische autoriteiten en de pers. Wanneer wordt er nu eindelijk eens gepast gereageerd en zal een duidelijk halt worden toegeroepen aan de agressiviteit van de Turkse autoriteiten en de schandalige persmentaliteit van de Turken hier in België?
Dogan Ozguden heeft Turkije moeten verlaten naar aanleiding van de staatsgreep door Turkse militairen in 1971 en heeft zich daarop gevestigd in Brussel. Hij richtte het nieuwsagentschap Info-Türk op, ( http://www.info-turk.be ) dat onvermoeid het ware gezicht van Turkije laat zien. In tegenstelling tot de Turkse "pers" heeft hij de Turkse actualiteit en de acties van de regering altijd zeer onpartijdig behandeld.
Onbevreesd spreekt hij over de onderdrukking van de Koerden, Armeniërs, Assyro-Chaldeërs en andere nationaliteiten. In België neemt hij deel aan alle conferenties die de reële situatie op het vlak van de mensenrechten in Turkije willen tonen.Omwille van bovengenoemde activiteiten is hij al jaren het favoriete doelwit van de Turkse autoriteiten.
Terwijl in Turkije meer dan 50 processen tegen hem lopen, werd Dogan Ozguden onlangs bekroond door de TGC (Turkse Journalisten Bond) voor zijn zeer journalistiek hoogstaand werk.
Deze erkenning van de TGC heeft een toename van de agressiviteit van alle Turkse ultranationalistische elementen tot gevolg gehad. De aanvallen tegen zijn persoon zijn het gevolg van verschillende omstandigheden. Naast zijn dagelijkse journalistieke inzet, die een doorn in het oog van de Turkse Staat is, zijn de recente uitlatingen van de heer Ozguden bij de Turkse extremisten en de staatsnationalisten in het verkeerde keelgat geschoten.
Onlangs hebben de Turkse ambassadeur in België, Fuat Tanlay, en de Turkse minister van defensie Vecdi Gönül, bij een plechtigheid naar aanleiding van de verjaardag van de dood van Mustafa Kemal Ataturk, ronduit schandalige uitspraken gedaan. In het communiqué van 11 november jl. van de heer Dogan Ozguden, heeft hij twee zaken aangehaald die hij zwaar heeft bekritiseerd:
1- De Turkse minister van Defensie, Vecdi Gönül, zwaaide de loftrompet over de beslissing om de Grieken en de Armeniërs te deporteren in het begin van de vorige eeuw. De eenwording van het Turkse volk zou hiermee dankzij het beleid van Kemal Ataturk een feit geworden zijn.
2- De Turkse ambassadeur in Brussel, Fuat Tanlay citeerde een haatgedicht, een lofrede op de Turkse vlag: "Ik zal het graf delven van degenen die jou niet met dezelfde ogen hoogachten dan ik. Ik zal het nest verwoesten van diegenen die jou niet groeten."
Vervolgens heeft de website Gündem op 13 november 2008, door het gehele persbericht van Info-Türk te citeren, hem aangevallen in de volgende bewoordingen:" Zoals u ziet, slapen de vijanden van de Turken niet. Volgens hen moet men de erkenning van onze leiders en een hommage aan hun handelingen die de basis vormen van onze trouw en onze trots op onze geschiedenis veroordelen. Het is niet moeilijk om te begrijpen dat zij geen enkele sympathie koesteren voor ons volk en ons vaderland."
Info-Türk heeft op 13 november jl een gemeenschappelijk communiqué verstuurd met de Euro-Armeense Federatie, het Koerdische Instituut van Brussel, de Vereniging van de Democratische Armeniërs in België en de Vereniging van Assyro-Chaldeërs van België waarvan de titel luidde: "Dit Turkije, het is genoeg!".
Dit communiqué stelde een radicale verandering van de houding van de Turkse Staat ten aanzien van zijn minderheden en al zijn burgers voor.
Het communiqué werd bij een internationale bespreking, ter herdenking van de moordpartij in 1937-1938 op de Koerdische bevolking in de streek Dersim door het Turkse leger, in het Europees Parlement verspreid.
De Turkse website Beltürk heeft op 14 november jl. de dankbrief die Dogan Ozguden ontving van de Vereniging van de Journalisten van Turkije (TGC) voor diens verdiensten, veroordeeld: "De vijandelijkheden van de Armeense, Assyrische en Koerdische verenigingen tegen Turkije zijn alom gekend. In een ander facet van deze vijandigheid bevinden zich Info-Türk en zijn uitgever Dogan Özgüden. Alhoewel leden van de Vereniging van Journalisten van Turkije dergelijke anti-Turkije conferenties in hun dagbladen betreurden, bewijst het feit dat men een dankbrief heeft verstuurd naar Dogan Özgüden, de organisator hiervan, dat deze vijandigheid ten aanzien van Turkije door dezelfde instelling wordt gesteund. "
Tien dagen later, op 24 november 2008, heeft Belturk wederom openlijk aangevallen in een artikel met de veelzeggende titel: "Het schandaal van de prijs van de Vereniging van Journalisten". Deze aanval van Beltürk, naar aanleiding van de dankbrief die TGC aan Dogan Özgüden overhandigde, kan men als volgt samenvatten: "Dit document, getekend door president Orhan Erinç en secretaris-generaal Celal Toprak werd per post verstuurd aan Dogan Özgüden die in België leeft en zich sinds 37 jaar niet overgeeft aan de Turkse justitie. (…) Özgüden is een van de fervente verdedigers van het standpunt dat de "Armeense genocide" plaats gevonden zou hebben. Hij is er van overtuigd dat Turkije de genocide op de Armeniërs, Koerden en Assyriërs op haar geweten heeft. Eén van de recente ‘opmerkelijke diensten’ van deze avant-garde van de anti-Turkse lobby is de ‘Conferentie van Dersim’ die hij onlangs heeft gehouden. In 1967 heeft hij het socialistische tijdschrift Ant uitgegeven en de uitgeverij Ant opgericht. Na zijn vlucht uit Turkije en vestiging in België na de revolutie (staatsgreep nvdr.) van 1971, heeft hij ‘de democratische Weerstand van Turkije’ georganiseerd en een niet aflatende campagne tegen de Turkse strijdkrachten gelanceerd. Bekend in België wegens zijn activiteiten tegen Turkije, heeft Ozgüden verschillende conferenties over de zogenaamde ‘genocide’ georganiseerd."
In het artikel, wordt eveneens gezinspeeld op het lynchen van een dissidente journalist in 1922: "In de jaren van de nationalistische strijd, werd de journalist Ali Kemal gelyncht omdat hij de executie van Mustafa Kemal Atatürk had gevraagd. In 2000 werd de naam van deze journalist in de lijst van ‘journalisten-martelaren’ van de Vereniging van de Journalisten van Turkije opgenomen. (…) Na de overwinning van de nationalistische strijd, werd Ali Kemal op 6 november 1922 in Istanbul aangehouden en in Izmit, op weg naar Ankara, gelyncht."
Ragip Zarakolu, journalist/uitgever en specialist inzake de repressie van minderheden in Turkije, bevestigt dat de ophanging van Ali Kemal geen gevolg was van zijn anti-Kemalistische houding maar te wijten was aan zijn vastberadenheid om de verantwoordelijken van de Armeense genocide, die nog altijd door de Turkse staat wordt ontkend, te vervolgen. Men moet weten dat verschillende opposanten van de kemalistische beweging werden opgenomen in het staatsapparaat op voorwaarde dat zij zouden zwijgen over de liquidatie van de Anatolische minderheden.
Een frappant voorbeeld van deze ontkenningspolitiek is Hrant Dink, de journalist van Armeense origine die door toedoen van de opruiende taal van de Turkse media en de haatcampagnes, in 2006 in Istanbul vermoord werd.
Het moge duidelijk zijn dat Beltük, de ‘gewapende arm’ van de kemalistische pers in België en van de organisatie ‘de gedachte van Atatürk’, het hoofd van Özgüden willen. 
De auteur van het bewuste artikel in Belturk verklaart contact opgenomen te hebben met de Vereniging van de Journalisten van Turkije (TGC), om druk uit te oefenen op hen. Hij beschuldigt de TGC ervan een journalist te hebben bedankt tegen wie er 50 processen en een arrestatiebevel lopen in Turkije.
Dogan Özgüden heeft officieel klacht ingediend tegen het feit dat hij bedreigd wordt gelyncht te worden.
Hieronder wordt het laatste deel van zijn onderhoud met de secretaris-generaal van de TGC geciteerd:
– Er lopen ongeveer 50 processen tegen Dogan Özgüden. Hij kan niet naar Turkije terugkeren. Heeft de Raad dit feit over het hoofd gezien?
– Er lopen processen tegen meerdere journalisten. Wij verdedigen degenen die processen in verband met de persvrijheid hebben.
– Maar hij kan niet naar Turkije terugkeren. Zodra hij binnenkomt, zal hij gearresteerd worden.
– Weet u niets daaromtrent?
– Er is een beslissing van de rechtbank.
– Een beslissing in Turkije?
– Is er echt een beslissing?
– Ten aanzien van wat?
– Beledigingen aan het adres van het TSK (Turkse Strijdkrachten).
– Ik begrijp het. Als u ons kunt helpen, zal ik u zeer erkentelijk zijn.
– Als u over deze informatie beschikt, verzenden wij de beslissing.
– Wij kunnen het dan op de agenda van de Raad van commissarissen plaatsen en doorsturen naar de Tuchtraad. Een advies om zijn toetreding ongeldig te verklaren, kan het gevolg zijn.
Het is ongelofelijk dat men een journalist blijft bedreigen die al jarenlang dreigt gearresteerd te worden omdat hij de putschisten van de staatsgreep van 1971 heeft bekritiseerd op het moment dat alle democratische krachten in Turkije zich verenigen opdat het artikel 301, dat juist de vrije meningsuiting muilkorft, zou worden afgeschaft.
Onze verenigingen vragen aan de Belgische autoriteiten om dringend maatregelen te nemen opdat op haar grondgebied dergelijke druk en bedreigingen vanwege de Turkse autoriteiten en vanwege een pers die beweert hen te vertegenwoordigen in België verboden zou worden. Het is onaanvaardbaar dat de vrijheid van meningsuiting, hier vertegenwoordigd door een journalist als Dogan Özgüden die de democratie verdedigt, wordt aangevallen en zelfs wordt bedreigd.
Wij verklaren ons volledig solidair met Dogan Ozgüden van wie wij zijn moed en zijn journalistieke juistheid appreciëren.
Koerdisch Instituut te Brussel
Vereniging van Democratische Armeniërs van België
Verenigingen van Assyriërs van België
