Naar aanleiding van de intussen veelbesproken ontmoeting tussen de EU kopstukken (Ursula von der Leyen en Charles Michel) en de Turkse president Erdogan, heeft de EU Turkey Civic Commission (EUTCC) twee vlijmscherpe commentaren gepubliceerd. Hieronder telkens een korte samenvatting en een link naar beide commentaren.
Commentaar #1: “Als je slaapt bij de duivel, dan wordt je wakker in de hel!”: Betreft de deal tussen de EU en Turkije
Samenvatting: Sinds 2016 betwistten de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor Vluchtelingen (UNHCR) en Amnesty International de legitimiteit van de zogenaamde vluchtelingenovereenkomst tussen Turkije en de EU. Naar het einde van 2020 sloot de EU nog een overeenkomst met Turkije als onderdeel van de 6 miljard euro aan financiering die onder de vluchtelingenovereenkomst valt, ondanks de vreselijke situatie op het vlak van de mensenrechten in Turkije. Tegen de achtergrond van de bewapening van vluchtelingen door Turkije tegen Europa, en de behandeling van de vluchtelingenproblematiek door Europa als een lokaal probleem, oefent de Europese grens- en kustwachtorganisatie Frontex illegale pushbacks uit. Het is duidelijk dat als je eenmaal met de duivel speelt, je niet aan de hel kunt ontsnappen.
Commentaar #2: Politiek spelen op kap van de benarde situatie van de vluchtelingen. Hoe de EU het politieke curatele van Erdogan kreeg
Samenvatting: Op het hoogtepunt van de ‘vluchtelingencrisis’ (eind 2015-begin 2016) bereikte de EU een overeenkomst met de Turkse regering, bekend als de “EU Facility for Refugees in Turkey”. Sinds de implementatie ervan is het een twistpunt geweest tussen de EU en Turkije. Zoals door veel experts, kritische stemmen en ngo’s in Turkije en Europa werd verwacht, heeft de faciliteit het Erdogan-regime een strategisch instrument geboden om de EU te chanteren zonder in de humanitaire behoeften te voorzien.
