Op 12 september is een groep van 63 gevangenen, waaronder vele vrouwen, verspreid over zeven gevangenissen, begonnen aan een collectieve hongerstaking. Al gauw namen steeds meer gevangenen,onder wie BDP kaderleden, politici, mensenrechtenactivisten en journalisten, deel aan wat één van de grootste, collectieve hongerstakingen aan het worden is.
Elke dag sluiten meer mensen zich aan bij de hongerstakers, zowel binnen de gevangenissen, als daarbuiten. De Koerdische politieke partij BDP telde gisteren al 776 hongerstakers in 58 verschillende gevangenissen, waaronder enkele BDP-parlementsleden. Voormalig Europees Parlementslid, mevrouw Feleknas Uca is mee gaan hongerstaken in Amed (Dyarbekir) en ook de burgmeester van de stad Van weigert vanaf nu alle voedsel.
Voor de initiatiefnemers van de hongerstaking breekt vandaag is de 50ste dag aan.
Dat wil zeggen dat er in elk uur dat nu volgt slachtoffers kunnen vallen.
Afhankelijk van de fysieke conditie, wordt een hongerstaking waarbij enkel water wordt gedronken, al na vier weken bijzonder gevaarlijk. De hongerstaker krijgt last van hallucinaties, duizelingen, verwardheid en gehoor- en gezichtsverlies. Het spierweefsel en de beenderen verzwakken en aangezien alle vetreserves verbruikt zijn, begint het lichaam de organen te verteren. Na ongeveer 4 à 5 weken loopt een hongerstaker het risico op permanente schade aan de hersenen en de organen, die vervolgens falen. De dood volgt na 42 tot maximaal 79 dagen (de Ierse hongerstaker Bobby Sands stierf na 66 dagen).
Volgens de laatste persverklaringen zouden 142 hongerstakers zich ondertussen in levensgevaar bevinden.
Waarom deze actie?
De hongerstakers begonnen hun actie op 12 september, dat is de dag waarop in 1980 een uiterst bloedige militaire staatsgreep plaatsvond in Turkije. De actievoerders vergelijken deze met de huidige, Orwelliaanse repressie van de Turkse AKP-regering tegen iedereen die in Turkije ook maar iets durft te zeggen over de onrechtvaardige situatie van de Koerdische bevolking. Sinds 2009 werden naar schatting 8000 mensen in Turkije in de gevangenis gegooid om politieke redenen, doorgaans op verdenking van “terrorisme”, omdat ze zogezegd de PKK zouden steunen, heel vaak zonder dat daarvoor enig concreet bewijs is, enkel en alleen op basis van wat ze gezegd of geschreven hebben. Volgens de Turkse minister van Binnenlandse Zaken Idris Naim Sahin, is er immers“geen verschil tussen de kogels die afgevuurd worden [in de Koerdische gebieden] en de artikels die geschreven worden in Ankara.” Onder de gevangen bevinden zich ontelbare Koerdische politici, journalisten, academici, advocaten, schrijvers, mensenrechtenactivisten, studenten, … kortom iedereen die op één of andere manier kritiek heeft op de manier waarop de Koerdische bevolking behandeld wordt, is in de ogen van de Turkse staat een “terrorist”. Vaak verdwijnen ze voor vele jaren in de gevangenissen, sommigen levenslang. Massaprocessen waarbij honderden mensen tegelijkertijd terecht staan, zonder garantie op een vrij en eerlijk proces, zijn routine. Zo begon op 10 september een massaproces tegen 44 Koerdische journalisten. Daarnaast staan er meer dan 200 mensen tegelijk terecht op verdenking van lidmaatschap van de KCK (Unie van Gemeenschappen in Koerdistan, een “terroristische organisatie” volgens de Turkse overheid). Ook 36 advocaten die opgetreden hadden voor PKK-leider Abdullah Öcalan werden collectief gearresteerd en berecht voor “terrorisme”. Ondertussen duurt de onrechtvaardige behandeling van de Koerdische bevolking verder, alleen mag er van de Turkse regering niet meer over gesproken worden.
De eisen van de hongerstakers
De eisen van de Koerden in hongerstaking zijn erg menselijk. Daarom vindt het Koerdisch Instituut dat de Turkse overheid en de internationale gemeenschap zo snel mogelijk moeten reageren en concrete stappen moeten zetten om te voorkomen dat er slachtoffers vallen.
De hongerstakers hebben drie eisen:
– het recht op onderwijs in het Koerdisch en het recht om de Koerdische taal te gebruiken in het dagelijkse leven
– het recht op het gebruik van de Koerdische taal tijdens rechtszaken, en
– medische verzorging voor en een einde aan het onmenselijke isolatieregime van PKK-leider Abdullah Öcalan (die al 12 jaar in de gevangenis zit), zodat hij de vredesonderhandelingen in naam van de Koerdische bevolking kan leiden
Het Koerdisch Instituut te Brussel verklaart solidair te zijn met de hongerstakers en hun democratische eisen en verzoekt de Belgische en Europese autoriteiten heel dringend in te grijpen om drama’s te voorkomen.
Voor meer informatie kan u steeds contact met ons opnemen.
Met vriendelijke groeten,
Derwich M. Ferho, voorzitter Koerdisch Instituut Brussel,
Vaste lijn: 02/230.89.30, gsm: 0479/562.962
Brussel, 31-10-2012
