We worden als delegatie meteen geïnterviewd door een journalist van de krant. Hij vraagt aan me wat ik van Koerdistan vind. De eerste opmerking die ik niet kon laten is mijn verbazing uiten over het feit dat er hier Koerdisch wordt gesproken maar het Arabische schrift wordt gebruikt. De journalist verontschuldigt zich en voegt eraan toe dat ze eraan werken. Maar in deze stad zou ik wel willen leven, voeg ik toe aan het interview, in Erbil daarentegen niet.

Gedurende de conferentie kom ik erachter dat het culturele leven hier toch erg arm is. De schrijvers beklagen zich over het arme culturele leven in geheel Koerdistan. Het klimaat om toneel, film, literatuur en muziek te bevorderen is er niet. En ik bedenk me ineens dat ik niet eens een bioscoop ben tegengekomen. Zo een populaire uitgaansgelegenheid als een bioscoop is er niet in Duhok.

Wel heeft deze stad de potentie om een rijk cultureel klimaat leven in te blazen. Zo is dit festival met ongeveer 200 gasten uit zowel binnen als buiten de Koerdische regio’s en natuurlijk ook uit Europa, daar een voorbeeld van. En daarnaast is er begin dit jaar in Duhok het eerste filmfestival georganiseerd.

Het ontvangst van de Schrijversunie van Duhok, die tevens de organisator is van het derde literatuurfestival van Duhok, is gastvrij en gemoedelijk. De organisator vertelt ons wat de bedoeling is van de komende drie dagen en de schrijversunie heeft een eigen gebouw waar ook eindelijk, sterke drank ingeschonken wordt. Ook ontmoet ik een docente literatuur van de universiteit in Duhok, Zozan Sadiq. Zij vertelt dat poëzie de meest populaire literatuur is maar romans weinig worden gelezen. Aan haar vraag ik waar een goede boekwinkel in de stad te vinden is. Die zijn er niet, zegt ze. De auteurs die hier zijn, geven de lezers en alleen de echte lezers benadrukt ze, hun boeken gratis. De auteurs zijn zelf de distributeurs van hun eigen boeken.

In Nederland zou er een heuse boekenstand te vinden zijn in de lobbyruimte van het festival georganiseerd door een boekwinkel. Maar daarentegen heeft de stad wel een echte galerie waar schilderijen en beeldende kunst wordt geëxposeerd. En een bijzonder museum gesticht vanuit particulier initiatief: Qachakh Culture Museum. Historische en recente voorwerpen uit Koerdistan vind je hier. Zo kun je oude en grote stenen sculpturen vinden en ook verschillende gebruiksvoorwerpen tot en met betaalmiddelen. Een buitenlandse archeologenteam heeft de voorwerpen getaxeerd en onderzocht. Het museum is een initiatief van Qadir Qaçax; Sinds 1980 is hij Pêshmerge en hij blijft Pêshmerge voor zijn leven vertelt hij. Tevens is hij poëet en schrijver van een zevental bundels. Nu is hij de KDP-vertegenwoordiger van Akre.

Misschien moet je toch niet uitgaan van dezelfde mechanismen als in Nederland, verwijt ik mijzelf. Het rijke culturele leven bloeit op in zijn eigen condities en eigen omgeving en situaties. Dus is het misschien een kwestie van nog even geduldig afwachten.

Maar de stad Duhok heeft de potentie om dat waar te maken.

vrijdag, 30 juli 2010 15:13 Rudaw.NL

——————————————————————————–

De komende weken beschrijft Vijdan Yildirim voor Rudaw in haar blogs haar ervaringen tijdens een reis die haar langs zowel het zuiden als het noorden van Koerdistan voert.

Voor persoonlijke reacties, bereik de auteur via [email protected] Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. .

http://www.rudaw.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=4076:duhok-de-gedroomde-stad&catid=158:zomerblog&Itemid=577

F
E
E
D

B
A
C
K