Gezamenlijke en eensgezinde verklaring van democratische organisaties uit Turkije
WIJ VEROORDELEN TEN STRENGSTE HET VANDALISME EN MISDRIJF GEPLEEGD OP HET ARMEENSE GENOCIDEMONUMENT IN BRUSSEL
Zoals in heel wat hoofdsteden ter wereld, werd op 24 april jl. de Armeense genocide herdacht te Brussel, met name op het Michauxplein. Hier staat een monument ter nagedachtenis van de genocide. Het is een zogenaamde “chatsjkar”, het traditionele Armeense gedenkteken. Twee dagen later werd dit monument beklad met haatdragende symbolen waaruit duidelijk blijkt dat dit het werk was van Turkse fascisten.
Wij, de ondergetekende democratische organisaties en verenigingen uit Turkije, protesteren met kracht tegen zulke schande en vestigen de aandacht op deze ‘toevallige’ gebeurtenis enerzijds en – anderzijds – de alarmerende ontwikkelingen in Turkije van de afgelopen dagen.
De bekladders, die met rode verf de drie halve maantjes van de MHP-vlag (de Turkse Ultranationalistische en Fascistische Partij) schilderden op het monument, lieten ook volgende tekst achter: “Fuck Paylan”. Garo Paylan is het Armeense parlementslid, die op 24 april een motie heeft ingediend bij de Grote Nationale Assemblee van Turkije voor de erkenning van de Armeense genocide. Met zo een handtekening en overduidelijke boodschap onthullen de daders van het vandalisme niet alleen hun politieke identiteit, maar meteen ook de doelstellingen die ze nastreven.
Trouw aan zijn zowel zijn woorden als daden van sinds het begin van zijn mandaat, heeft Garo Paylan onafgebroken verzoeken ingediend ter erkenning van de Armeense genocide, en is daardoor het doelwit van haatdragende uitlatingen geworden. Dit jaar is het echter president Erdogan zelf die de weg vrijmaakt voor lynch- en haatcampagnes tegen parlementslid Paylan. Erdogan gebruikt woorden als “laf”, “verdorven” en “verrader” wanneer hij het heeft over Paylan. Partijleiders van het ultranationalistische rechtse MHP, waaronder Devlet Bahçeli, Meral Aksener en Ümit Özdag gingen nog veel verder in hun aanvallen en retoriek, die vervuld is van haat jegens Garo.
De oproep tot een fascistische en racistische moord op de enige Armeense vertegenwoordiger in de Turkse Grote Nationale Assemblee valt niet te ontkennen. Het valt te vrezen dat hij hiermee hetzelfde lot riskeert als dat van de Armeense journalist Hrant Dink, die vijftien jaar geleden na zulke toespraken werd vermoord. Garo Paylan’s partij, de Democratische Volkspartij of HDP, is bovendien ook een doelwit; de HDP werd verplicht om al hun politieke activiteiten stop te zetten en bovendien werden alle invloedrijke persoonlijkheden van de HDP gearresteerd.
Nationalistische en ultraconservatieve partijen, deinzen er niet voor terug om de Armeense, Assyrische, Pontisch-Griekse en Dersim genocides te ontkennen. Zij slagen erin de hele Turkse samenleving te mobiliseren voor meer Armeense en christelijke vijandigheid, maar ook t.a.v. Koerden en Alevi. Ze prediken meer haat, brutale agressie en verspreiden regelrechte leugens. Ondanks alle interne ruzies weten zij zich te verenigen achter het symbool van de Grijze Wolf (Bozkurt).
Mevlut Çavuşoğlu, de Turkse minister van Buitenlandse Zaken, die op 24 april op officieel bezoek was te Uruguay, maakte met zijn hand het gebaar van de Grijze Wolf en glimlachte brutaal naar Armeense demonstranten. Maak even de vergelijking met een Duitse minister van Buitenlandse Zaken die Joden glimlachend een nazi-groet geeft tijdens de Holocaust-herdenking. Deze houding, waaraan de Azerbeidzjaanse regering ook haar steun heeft betuigd, toont aan dat de twee staten samen staan en samenwerken om racistische agressie aan te wakkeren.
Een andere racistische politicus, Ümit Özdağ, suggereerde dat de grenspoort tussen de twee landen de “Talaat Pasja-poort” zou worden genoemd. Talaat Pasja was één van de breinen achter de Armeense genocide. Ongetwijfeld een vergeldingsdaad voor het voorstel van Paylan om de namen van de daders van de genocide uit de openbare ruimten te verwijderen. Het onthult heel goed de essentie van het buitenlands beleid ten aanzien van Armenië.
Net zoals Talaat Pasja, die verklaarde dat “de Armeense kwestie afgesloten is” nadat hij 107 jaar geleden de genocide had gepleegd, zei de Azerbeidzjaanse leider Aliyev, die twee jaar geleden samen met Erdoğan de oorlog in Karabach voerde, dat “de kwestie Karabach afgesloten is”. Het herinnert ons eraan hoe noodzakelijk het is om voor Karabach een veiligheidsstatus te herstellen willen wij opnieuw een genocide voorkomen.
Merk op dat de Turkse justitie de mensenrechtenactivist Osman Kavala in dezelfde periode veroordeelde tot een levenslange gevangenisstraf. Een veroordeling dat overduidelijk onder politieke druk van hogerhand gebeurde. Het Turkse gerecht legt hiermee een advies vanwege het Europees Hof voor de Rechten van de Mens ten gunste van Kavala naast zich neer, en verklaart openlijk dat het voortaan meedogenlozer zal zijn in de onderdrukking van dissidenten.
Bovendien worden de erkende Koerdische Autonome Regio in Irak en de Autonome Administratie van Noord- en Oost-Syrië geconfronteerd met een de facto agressie vanuit Turkije. Nu Erdogan zich opwerpt als vredesonderhandelaar tussen Rusland en Oekraïne en daarvoor een schouderklopje krijgt vanwege Europese lidstaten en EU-instellingen, lijkt zijn brutaliteit in binnen- en buitenland alleen maar te zijn toegenomen.
Daarom vragen wij de Europese politici om hun aandacht te vestigen op deze ernstige feiten. Het is beschamend dat er gezwegen wordt over mensenrechtenschendingen en buitenlandse agressies van de Turkse staat, simpelweg omwille van diens strategische positie voor de NAVO.
107 jaar lang heeft de Turkse staat geweigerd om zijn historische misdaden onder ogen te zien. Zij hebben integendeel niet geaarzeld om de afgelopen jaren de meest brutale houding te tonen en de genocide van 1915 te ontkennen. Een genocide die intussen werd erkend door parlementen van meer dan 30 landen in de wereld. Het is een bewuste politiek dat – naast het terroriseren van Armeniërs in Turkije, waaronder Garo Paylan – tot doel heeft de Armeniërs uit de diaspora en andere gemeenschappen die op zoek zijn naar gerechtigheid, te bedreigen en te intimideren.
Maar, net zoals de moord op Hrant Dink contraproductief was, zal het resultaat van mogelijke toekomstige aanslagen niet anders zijn. Het Armeense volk en andere geïntimideerde volkeren zullen de strijd nog beslissender opvoeren.
Net als andere fenomenen die een gecentraliseerd beleid weerspiegelen, is de Turkse regering medeverantwoordelijk voor de ontheiliging van het monument voor de slachtoffers van de Armeense genocide in Brussel. De daders van deze misdaad moeten zo snel mogelijk worden ontmaskerd en hun banden moeten worden bloot gelegd.
Aanvallen, zoals brandstichting bij gerichte organisaties – feiten die zich ook in België voordeden – moeten resoluut worden veroordeeld door de Europese regeringen en EU-instellingen. Er moeten juridische maatregelen worden genomen tegen haatmisdrijven die het gevolg zijn van een ontkenning van de genocide. De genocide van 1915 moet vallen onder de in België aangenomen negationismewet. Structuren die de symbolen van de drie halve manen en de grijze wolf (en/of afgeleiden daarvan) gebruiken moeten worden verboden en hun illegale activiteiten moeten strikt worden gecontroleerd. En uiteraard dient er een verbod te komen op paramilitaire extreem-nationalistische organisaties zoals die van Osmanli Ocaklari (Ottomaanse huizen).
Wij, de gemeenschappen die onder diverse vormen het slachtoffer zijn geweest van de Turkse staat, verklaren in onderlinge solidariteit dat we eensgezind zijn tegenover dergelijke aanvallen. Wij vervloeken de Turkse leiders die er alles aan doen om volkeren tegen elkaar op te zetten, en wij roepen alle democratische krachten in solidariteit op om Garo Paylan en de HDP-medewerkers te verdedigen die het doelwit zijn van het Turkse regime.
Brussel, 29 april 2022
Getekend:
Vereniging van Armeense Democraten van België
Ateliers du Soleil
Info-Türk
Assyrisch Instituut van België
Koerdisch Instituut Brussel
Het Brussels Volkshuis
Maison des Yézidis (Jezidi-volkshuis)
Syrische Unie in Europa
