19 januari 2009 is de tweede verjaardag van de moord in Istanbul op de Armeense journalist Hrant Dink. Twee jaar later willen wij Hrant Dink met het diepste respect herdenken en ons engageren om de strijd voor zijn idealen, voor de gerechtigheid en de democratie, voort te zetten.
De moord op Hrant Dink heeft zonder enige twijfel een belangrijke rol gespeeld in een betere analyse van de huidige politieke situatie in Turkije en bracht de standpunten van elkeen ten aanzien van deze situatie aan het licht.
Eerst en vooral vordert het open proces tegen de moordenaar en zijn vermoedelijke opdrachtgevers erg langzaam, ondanks de overvloed aan bewijzen en bekentenissen. Het meest opvallende is dat de echte politieke verantwoordelijken en politieagenten op het hoogste niveau onschendbaar lijken te zijn en worden beschermd.
De regering doet intussen al het mogelijke, na zijn poging de illusie te scheppen dat men iets tegen de diepe staat zou ondernemen door de lancering van de Ergenekon operatie, om maar niet de talrijke moorden te moeten behandelen die door de diepe staat werden gepleegd, waaronder de moord op Hrant Dink en de christenen in Malatya alsook op verschillende Koerden. Inderdaad, het doel van de Ergenekon-procedure is niet de opheldering van de moorden die door de staatskrachten werden gepleegd. Via deze operatie wil de regering enkel de positie van zijn concurrenten in de strijd om de macht verzwakken. Met dit manoeuvre wil de regering gevrijwaard blijven van elke nieuwe dreigende interventie. De putchistische reflexen van de kemalistische elite, erfgenaam van de Eenheid en Vooruitgang, liggen aan de oorsprong van deze escalatie dat een reactie is op de versterking van de islamisten, hun historische rivalen.
Deze twee vleugels van de macht vinden elkaar in de Turks-islamitische synthese en in de voornaamste gedragslijnen van de staat. Zij zijn het wel nog niet eens over wie het land zal leiden. Alle ideologische polemieken tussen de twee kampen over concepten zoals de seculariteit zijn artificieel en overdreven. Sinds de Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (AKP) aan de macht is, probeert de regeringspartij zich ‘liberaal’ voor te doen om zich te verzekeren van de steun van Europa. Zijn agressief standpunt ten aanzien van de Koerdische kwestie bewijst echter dat de AKP geen afstand heeft genomen van de traditionele fascistische houding. Zo heeft de AKP elke vroegtijdige verwachtingen betreffende de democratisering in de kiem gesmoord.
Hun visie op het verleden kan samengevat worden in één zinsnede: "Gelukkig hebben wij niet-moslims geliquideerd". Vandaag zeggen zij: "Unieke natie, unieke staat! Degenen die er niet van houden moeten vertrekken!" Een dergelijke machthebber kan niet beweren tegen de traditionele staatscode van dit land gekant te zijn. Evenmin moet men nog een democratische opening van premier Erdogan en zijn regering verwachten die alles doen om op elk kritiek moment tot een consensus te komen met de legerstaf. De generaals vinden het niet meer noodzakelijk om mededelingen te publiceren in de vorm van een ultimatum. Zij begeven zich direct naar Erdogan of Gül om de weegschaal aan te passen!
Dat is de reden waarom het Ergenekon-onderzoek, alhoewel het ruimer wordt gevoerd dan de vorige, niet zoveel enthousiasme opwekt als het onderzoek naar het Susurluk-schandaal dat naar aanleiding van een auto-ongeval verschillende plannen van aanslagen en moorden aan het licht bracht. Zelfs de arrestatie van Ibrahim Sahin, als element van het departement van speciale operaties één van de voornaamste actoren in het Susurluk-schandaal, en de schetsen van wapenopslagplaatsen en lijsten van eventuele aanslagen wekken niet zoveel nieuwe hoop bij de burgers die nog altijd wachten op gerechtigheid.
En de gerechtigheid voor Hrant Dink?
De familie en de vrienden van Hrant Dink riepen tijdens de laatste hoorzitting: "Hoeveel hoorzittingen zijn er al geweest? Welke vooruitgang werd geboekt? De moordenaar was een kind, nu een volwassene. Wat met degenen die de ogen hebben gesloten voor de moord op Hrant? Wat met degenen die niets hebben ondernomen om een moord, die door alle agenten voorzien was, te voorkomen? Degene die de trekker heeft overgehaald is op het proces, maar wie zijn de echte bezitters van dit wapen? Tijdens de Ergenekon operatie zei een hoge politiefunctionaris dat het dit netwerk was dat Hrant Dink heeft vermoord maar men kan het niet bewijzen.
De recente racistische uitlatingen tegen de ondertekenaars van de petitie, waarin verontschuldigingen werden aangeboden aan het Armeense volk voor de gebeurtenissen in 1915, en het sterk toegenomen aantal bedreigingen aan het adres van niet-islamitische minderheden zijn erg verontrustend. De doodsbedreiging gericht aan één van de advocaten van Hrant Dink, Erdal Dogan, omwille van zijn deelname aan een televisieprogramma over dit onderwerp toont aan dat de heksenjacht in dit land nog niet is opgehouden.
Deze heksenjacht viseert bovendien eveneens de opposanten van het regime van Ankara die in Europese landen, zoals België, wonen.
Wij zijn verontrust omdat men de prijs van deze machtsstrijd zal laten betalen door het gewone volk. Wij maken ons tevens zorgen over het leven van de mensen die door het chauvinisme worden geviseerd. Toch verheugen wij ons over de verschillende burgerinitiatieven die de taboes in Turkije willen doorbreken en wij steunen de strijd om de Anatolische samenleving op lange termijn grondig te veranderen.
Hrant Dink leeft en zal altijd in onze harten voortleven als symbool van de strijd van de Anatolische volkeren voor de vrijheid, de vrede en de broederlijkheid.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
Vereniging van Democratische Armeniërs van België
Verenigingen van Assyriërs van België
Koerdisch Instituut van Brussel
Stichting Info-Türk
Contact: [email protected] of tel.: 02/230 89 30
