Zoals het doorgaans in de rest van de wereld het geval is, bestaan er ook in Turkije verkiezingen voor parlement en lokale gemeentelijke raden. In de meeste landen verlopen deze democratisch, wat van Turkije helemaal niet kan gezegd worden. De verkiezingen vinden er plaats onder de aanwezigheid van militairen of politie. De selectie van kandidaten op de lijsten staat onder de controle van een kiescollege dat op een willekeurige basis goed- of afkeurt.
Het gaat om verkiezingen van- en voor Turkse vertegenwoordigers. Verkozenen van een andere etnische afkomst zijn verplicht zich te gedragen als ‘echte, fiere Turken’. Vertegenwoordiging van een andere identiteit is bijgevolg volledig uitgesloten.
Op 31 maart 2019 vonden er lokale verkiezingen plaats. De pro-Koerdische HDP kon burgemeesters leveren in 65 gemeentes, waaronder 3 provinciesteden. De Islamitisch-Turkse regering had deze overwinning niet zien komen en er heerste ongerustheid. Het regime startte met allerlei trucjes te gebruiken en zette zomaar even 48 HDP-burgemeesters uit hun ambt. Ze werden opgesloten en vervangen door eigen aanhangers, waaronder militairen. In het Turks wordt dit “kayyum” genoemd.
In 2014 gebruikte men dezelfde praktijken. Ook toen werden 83 burgemeesters van de HDP ontzet uit hun ambt en vervangen door handlangers van het regime. 37 HDP-burgemeesters, waaronder 19 vrouwen werden aangehouden. Tot op heden zitten nog steeds 15 HDP-burgemeesters in de gevangenis.
Op 4 november 2016 werd de parlementaire onschendbaarheid van twee covoorzitters van de HDP en 9 andere parlementsleden opgeheven, met hun aanhouding en opsluiting tot gevolg. Onlangs werd nog eens verzocht om de parlementaire onschendbaarheid van 25 HDP-parlementsleden op te heffen. Indien hun immuniteit wordt opgeheven, riskeren ook zij in de gevangenis te belanden. Dit zijn geen nieuwe feiten voor ons, en het gaat hoogstwaarschijnlijk ook gebeuren. De wereld kijkt toe hoe de Turkse autoriteiten dit soort praktijken op regelmatige basis toepassen.
Heel recent, op 17 maart 2021, werd de parlementaire functie van het HDP-parlementslid Omer Faruk Gergerlioglu ontnomen omdat hij in 2016 een tweet had verspreid. Hij beweerde in deze tweet dat rust en vrede mogelijk zijn als zowel de staat en de PKK de wapens neerleggen en zich rond de tafel zetten. De HDP blijft met 55 zetels in het Turkse parlement aanwezig.
De Turkse regering, de regeringspartijen en jammer genoeg ook de rest van de oppositiepartijen, zijn uit op een totale vernietiging van de stem voor democratie in Turkije. Een stem die voor de erkenning staat van de diversiteit in Turkije. Vooral de eis van het recht voor onderwijs in eigen moedertaal – dat regelmatig ter sprake wordt gebracht door de HDP – was een doorn in het oog van de unitaire regeringspartijen en de rest van de politieke partijen.
De vraag hier is hoe en wanneer de westerse politieke wereld gaat reageren op al die waanzinnige praktijken vanwege de Turkse autoriteiten?
