Frank Poosen, Sylvie Van Ginneken, Guy Stevens
Gepubliceerd voor De Standaard op 3 september 2015
Aylan Kurdi heet de jongen. Hij groeide vermoedelijk op nabij het Syrische Aleppo, tot zijn ouders besloten het oorlogsgeweld te ontvluchten In de nacht van dinsdag op woensdag stapte hij samen met zijn moeder Zahin (27), vader Abdullah (35), broertje Galip (5) en nog zeven anderen in een gammel blauw-wit rubberbootje op het strand van Akyarlar, bij Bodrum in Turkije. Daar is de Egeïsche Zee tussen Turkije en Europa het smalst. Het Griekse eiland Kos ligt amper vijf kilometer verder.
De vluchtelingen waren nog maar net op volle zee of het bootje sloeg lek en begon te zinken. Aan boord was maar één reddingsvest. Aylan en Galip verdronken, hun moeder ook. Van de opvarenden overleefden er niet meer dan drie het drama, onder wie vader Abdullah Kurdi. Van de elf vluchtelingen in een tweede bootje, konden nog vier anderen op eigen kracht de kust bereiken.
‘Mijn vrouw en twee zoontjes zijn dood’
De zus van vader Abdullah kreeg woensdagochtend haar broer aan de telefoon. Teema woont in Vancouver, in Canada, en dat is waar Abdullah en zijn gezin naartoe wilden. Hun asielaanvraag werd echter geweigerd. De VN wilde hen niet erkennen als vluchtelingen en Turkije gaf hen geen toelating om te vertrekken. ‘Daarom zijn ze gevlucht met die bootjes’, vertelt ze.
Abdullah ‘zei maar één ding aan de telefoon: mijn vrouw en twee zoontjes zijn dood.’ Volgens Teema heeft haar broer nog één droom. ‘Hij wil terug naar Syrië met de lichamen van zijn vrouw en twee kindjes om hen daar te begraven. Hij wil naast hen begraven worden.’
Aangespoelde menselijkheid
De foto’s die werden genomen in Bodrum zijn volgens verschillende, internationale media zo choquerend ‘dat ze wel tot nadenken moeten stemmen’. The Independent kopt met: ‘Als deze waanzinnig sterke beelden van een dood Syrisch kind de Europese houding ten opzichte van migranten niet veranderen, wat dan wel?’. De Duitse media spreken dan weer van ‘ontwapenende beelden om over na te denken’.
De beelden gaan ook snel rond op allerlei sociale media. Onder de hashtag #KiyiyaVuranInsanlik (aangespoelde menselijkheid) worden ze bijvoorbeeld massaal gedeeld op Twitter, vaak met de oproep om in actie te komen. ‘Dit kind overleefde oorlog in Syrië en stierf op zoek naar vrede in Europa. R.I.P.’ is intussen één van de meest gedeelde tweets.
