De bewuste misdaden, gepleegd onder de leiding van Selim Ay, werden reeds veroordeeld door het Europees Hof van de Rechten van de Mens, maar toch ziet de regering Erdoğan geen graten in zijn promotie. De slachtoffers van Ay zijn hierdoor zwaar geschokt. “De AKP-regering zegt dat ze Sedat Selim Ay kent als een goede man. Wij kennen hem ook. Wij zijn door hem gemarteld en verkracht,” vertelt Sebahat Gündüz, één van de hongerstakers.
Vanuit verschillende landen – Nederland, Duitsland, Frankrijk en Zwitserland – zijn slachtoffers van Ay naar Brussel gekomen om zijn benoeming aan te klagen. “De AKP praat over democratisering en nultolerantie voor martelingen, maar op hetzelfde moment wordt een veroordeelde folteraar tot chef van de antiterreur-afdeling benoemd. We zien zijn promotie als een toestemming om verder te gaan met martelen en verkrachten,” zegt Gündüz. De vrouw wijst op de foto’s van twee mannen aan de muur van het lokaaltje waar de actievoerders een hongerstaking houden. Beide mannen stierven tijdens de martelingen die ze ondergingen op het politiebureau. Ayse Yimli Yeter, de vrouw van één van hen – vakbondsman Suleyman Yeter – doet ook mee met de hongerstaking. Ook Ayse werd tijdens de jaren 1996-1997 verschillende keren gemarteld, onder andere door elektroshocks en door de ‘Palestijnse’ methode van ophanging (met de armen achter de rug). In 1997 diende het koppel een klacht in tegen Ay bij het Europees Hof van de Rechten van de Mens, een rechtszaak die ze wonnen. In 1999 werd Suleyman Yeter opnieuw opgepakt en gemarteld. Deze keer overleefde hij het ‘verhoor’ niet, de beulen braken zijn nek. “Als de regering Sedat Selim Ay toen ontslagen had, dan leefde haar man misschien nu nog,” zegt Gündüz bitter.
Het verhaal van Gündüz, een mensenrechtenactiviste uit Istanbul, zelf is al even aangrijpend. Ze vertelt hoe haar man in 1996 – een periode toen veel activisten vermoord werden door politie- en veiligheidsdiensten – ’s nachts gearresteerd werd. “Hoewel ik erg bang was, kon ik niet anders dan naar het politiebureau gaan om naar hem te informeren. Toen werd ik ook aangehouden. Ze brachten me naar de ‘aparte kamer’, een kamer vol marteltuigen, waar ook mijn man gemarteld werd. Toen begonnen de folteringen. Ik werd helemaal naakt opgehangen, kreeg elektroshocks, werd seksueel misbruikt, … Ze schopten me in mijn buik en tussen mijn benen terwijl ze riepen dat ik nooit meer kinderen zou krijgen,” vertelt ze snel en dapper. “Ze gebruikten ook psychologische foltertechnieken: ze bedreigden mijn zoon en ze dreigden ermee in alle kranten te laten zetten dat ik een prostituee zou zijn. De martelingen duurden vijftien dagen. Het was vreselijk! Ze wilden dat ik bekende tot een bepaalde organisatie te behoren, maar ik ben gewoon mezelf, een mensenrechtenactiviste, een mens.” Toen ze eindelijk voor de rechtbank moest verschijnen werd ze onmiddellijk vrijgelaten. “Mijn 11-jarige zoon smeekte ons toen om naar Europa te vluchten, wat we gedaan hebben,” maakt Gündüz haar vreselijke verhaal af. “Toen we vernamen dat Ay promotie zou krijgen, konden we niet anders dan protesteren. We gaan door tot hij gestraft wordt!”
Toen de benoeming bekend werd, reageerden enkele van zijn slachtoffers via een protestbrief met hun persoonlijke getuigenissen aan de Turkse regering en pers. Toen het Turkse persagentschap ETHA deze getuigenissen van martelingen en seksueel misbruik publiceerde, werd ze zelf door Ay aangeklaagd.
Op maandag 7 oktober vindt er een zitting van deze rechtszaak tegen ETHA plaats, daarom willen de hongerstakers op die datum hun hongerstaking afronden met een grote protestactie aan het Europees Parlement. “Nu hebben we de hulp nodig van iedereen die begaan is met de mensenrechten!” wouden de hongerstakers nog laten weten.
Afspraak op maandag 7 oktober om 14u aan het Europees Parlement.
