Hieraan wordt deelgenomen door 776 Koerdische gevangenen: mannen, vrouwen en kinderen. Meer en meer Koerden sluiten zich aan bij deze actie, die gericht is tegen de misdaden van het Turkse regime ten overstaan van de Koerdische minderheid.
De toestand wordt dramatisch. Bij een hongerstaking kan na vier weken onomkeerbare medische schade optreden. Vanaf 42 dagen is er gevaar om te sterven. De hongerstakers begonnen hun actie op 12 september, om de uiterst bloedige militaire staatsgreep van 1980 te herdenken. In de ogen van het Turkse regime is deze collectieve hongerstaking een terroristische daad. De hongerstakers hebben evenwel drie eisen: het recht op onderwijs in het Koerdisch en om de Koerdische taal te gebruiken in het dagelijkse leven, het recht om het Koerdisch te mogen gebruiken in rechtszaken en betere medische verzorging van PKK-leider Abdullah Öcalan die reeds twaalf jaar opgesloten zit op het gevangeniseiland Imrala.
Zeer verontrustend is dat zopas leden van de koninklijke familie, van het Belgische industriële kapitalisme en van de Belgische diplomatie zopas met zegebulletins van een handelsmissie in dit land teruggekeerd zijn. Telt dan alleen het economische belang en de eventuele toetreding van Turkije tot de Europoese Unie. Mogen de genoemde instanties zomaar de ogen sluiten voor de schromelijke schending van de mensenrechten?
Hugo Van Rompaey, Geel
E
E
D
B
A
C
K