Ik zeg dit, Hıncal Uluç die een echte republikeinse is en die van Ataturk houdt. De Hıncal die zegt dat hij niet democratisch is maar republikeins.
Ik die als een Circassiër[1] gelooft in de woorden van Ataturk die zegt dat "De Turkse bevolking die Turkije heeft opgericht Turk is". Daarom schreeuw en schrijf ik al sinds mijn geboorte ‘gelukkig is degene die zich Turk noemt’. En ik zal ook doorgaan met het schrijven en schreeuwen hierover. En mijn strijd om iedereen die in Turkije leeft zo ver te krijgen dat ze een Ataturk-nationalist worden, daar zal ik ook voor altijd mee door gaan.
Ik ben een voorstander van de gedachtegang ‘één land, één vlag’, en zal ook op geen enkel voorwaarde van mijn gedachten veranderen. Maar laat dat allemaal terzijde, we moeten realistisch zijn in het zien van het punt waar Turkije nu terecht is gekomen..
Een bepaald deel van dit land zit nu in de bergen. Ze heten ‘terroristen!’. Maar terroristen zijn ook mensen! Dat zei onze generale stafchef. De hoofdcommandant van het leger waar ieder jaar honderden soldaten omkomen. Aan de ene kant laat hij de oorlog ten volste doorgaan. En aan de andere kant zegt hij hoe het beëindigd kan worden.
"Ervoor zorgen dat die in de bergen zitten naar het platteland komen.."
Hoe komt diegene die in de bergen zit terug naar het platteland?
Eén: ervoor zorgen dat de redenen waarom hij de bergen is in gegaan weg worden gewerkt… En dat is op dit moment erg moeilijk.
Twee: ervoor zorgen dat hij erachter komt dat de reden waarom hij de bergen in is gegaan niet op te lossen is met geweld, en dat hij kan zien dat er democratie is op het platteland en er een politieke oplossing wordt gehandhaafd… En dit is wel mogelijk op korte termijn.
Wat is de realiteit?.. Er wonen Koerden in dit land.
Wat is de andere realiteit? Dat de generale stafchef tijdens zijn bezoek aan Şirnex (Şirnak) op bezoek kwam bij huizen waar de Koerdische bewoners geen Turks spraken. Ik keek in de ogen van de mensen op gezoomd beeld. Ze waren zo liefdevol. Zo echt.
Het was zo’n beeld die je niet zou kunnen geven als je onder druk stond. Die mensen zijn mijn mensen. Een deel van de mensen die de Turkse republiek hebben opgericht. Mijn broeders.
In Wan (Van) ben ik tussen ze geweest, ik heb naast ze gelopen, gezien, meegemaakt, gevoeld. En je kan naar dat huis gaan van die moeder die geen Turks kan. Je zal zien dat een portretfoto van zijn zoon in een legeruniform die naar dienst is geweest op de muur hangt.
Hoe kan ik nou verschil zien tussen hen en mij, en mij anders gedragen tegenover hen?
Maar we hebben het met of zonder opzet wel gedaan. In de tijd dat het westen snel verbeterde hebben we ervoor gezorgd dat het oosten achter is gebleven. We hebben onze ogen dichtgehouden terwijl we zagen dat ze achteruit gingen. De mensen in het oosten zijn gekleineerd, als niet bestaand gezien, hebben hun hoop verloren.. En in dat klimaat zijn er enkelen tevoorschijn gekomen met "HOOP". Ze hebben de wapens gepakt en zijn de bergen in getrokken.
En niet alleen zijn zij vertrokken, maar ze hebben ook andere jongeren zonder hoop naar zich toegetrokken en gehersenspoeld. Ze hebben gezegd "er is geen andere keus, we zullen onze rechten met wapens terugpakken" met het voorbeeld van ander strijd in de 20ste eeuw. En zolang ze jongeren naar zich toetrekken zal dit ook doorgaan. Duizenden zielen en miljoenen aan geld worden afgepakt door de wapenindustrie.
"Ik doe mijn eigen werk, maar het kan niet voorkomen worden dat nieuwe mensen naar de bergen trekken. Als diegene die in de bergen leven niet naar het platteland komen zal de oorlog niet eindigen". Als laatst heeft de stafchef Ilker Başbuğ gepraat over dit onderwerp. Erg duidelijk. "Diegene die in de bergen zit moet naar het platteland komen".
Het leger zei dit, en de volgende dag gaf de civiele overheid een bevel. In alle hoeken van het land werden DTP-gebouwen doorzocht en tal van DTP’ers werden gearresteerd.
Wat is de DTP?.. Wie?
Een groep mensen die meent dat de Koerdische problematiek niet met geweld opgelost kan worden maar door middel van democratie. Of er nou terroristen zitten of mensen die slechte gedachten hebben weet ik niet. Wat ik weet is dat als er een groep is die de stelling verdedigt dat de Koerdische problematiek niet met wapens, maar met democratie opgelost kan worden, dat we hen dan met open armen moeten ontvangen.
Als je de kiesdrempel zo hoog zet en ervoor zorgt dat alle partijen stuk voor stuk verboden worden, en zelfs op de dag dat het leger het woord platteland gebruikt zo een druk uitoefent op de mensen, dan kan je toch niet geloven in de terugkeer van de mensen die in de bergen zitten? Zij zullen dan toch niet geloven in een oplossing?
Let goed op de datum wanneer de DTP het zitprotest heeft gehouden. Op de dag dat het bestuur van Turkije aan het volk werd gegeven.
Let goed op de plek waar de DTP het zitprotest heeft gehouden. In het Turkse Parlement.
Dat ze hun protest houden onder het dak van het Turkse parlement op de dag dat het 89 jaar is sinds de oprichting daarvan, is toch de mooiste en de meeste speciale manier van het uitleggen van hun ‘bedoelingen’.
Je kan boos zijn op de DTP, je kan tegen de gedachten van de DTP zijn. Je hebt het recht om op alle democratische wegen tegen hen te strijden. Maar als je wilt dat die die in de bergen zijn terugkomen naar het platteland, als je wilt dat in plaats van wapens woorden praten, dat de tranen van de moeders van de beide kanten beëindigd worden, is wat je moet doen respect hebben voor de mensen die hun rechten door middel van democratie willen opeisen. Ook al ben je tegen hen, je moet opkomen voor hun recht om te praten.
Als je de DTP niet accepteert en met speciale wetten en politie-eenheden tevoorschijn komt dan stuur je -laat staan dat ze terug komen naar het platteland- honderden met dezelfde hoop de bergen in. Dan ben jij diegene die de bergen aanmoedigt. De plek voor de oplossing is het Turkse Parlement.
Kan het nog beter? De DTP is daar al.
Hıncal Uluç
[1]: De Circassiërs zijn een Noord-Kaukasische etnische groep, oorspronkelijk uit het noordwesten van de Kaukasus.
Dit opiniestuk verscheen in zijn Turkse vorm ook in Sabah. (Vertaling tekst: Shevin Dewlemend)
http://www.rudaw.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=1009&Itemid=64
