“Jin – Jiyan – Azadi” (“Vrouwen, Leven, Vrijheid”). Deze slogan komt van de Koerdische vrijheidsbeweging en is het resultaat van tientallen jaren van inspanningen en protest vanwege Koerdische vrouwen in een van de economisch meest achtergestelde regio’s van Iran, nl. de Koerdische provincies.
Het is de slogan die nu in de Iraanse straten luid weerklinkt tijdens de vele protestacties tegen het autoritair regime.

Vorige maand arresteerde de Iraanse zedenpolitie Mahsa Amini, een tweeëntwintigjarige Koerdische Iraniër die Teheran bezocht en blijkbaar wat van haar haar onthulde. Ze werd naar een heropvoedingskamp gestuurd en stierf enkele dagen later in hechtenis. Haar familieleden vermoeden dat ze is omgekomen na zware mishandeling door de politie. Haar dood was het begin van de meest wijdverbreide protesten – waarvan er vele waren waarbij vrouwen de hoofdbedekking afhaalden die door de conservatieve regering van Iran is opgelegd – die het land sinds de Groene Beweging van 2009 heeft gezien. De autoriteiten reageerden door hard op te treden, en er zijn niet bevestigde berichten over demonstranten die door de regering zijn vermoord. Het Iraanse regime, dat momenteel wordt geleid door een noodlijdende ayatollah Ali Khamenei, heeft ook geprobeerd de internettoegang te beperken.

De Iraanse geleerde Fatemeh Shams, die sinds 2009 in ballingschap leeft, doceert Perzische literatuur aan Penn, en is de auteur van het boek “A Revolution in Rhyme: Poetic Co-option Under the Islamic Republic.” Tijdens een interview met “The New Yorker” legt ze uit wat de huidige protesten onderscheidt van andere in het verleden van Iran, de plaats en het belang van de Koerdische minderheid in Iran in de opstand, en de voor- en nadelen van bewegingen zonder leiders. Shams verwoordt het als volgt:

“Ik denk dat je een heel goed beeld kunt krijgen van elke revolutionaire episode of beweging uit slogans. De centrale slogan van deze revolutie is naar mijn mening heel anders dan de vorige in 1979. Als je dan terugkijkt in de geschiedenis was dat een constitutionele revolutie. De centrale slogan van deze revolutie is “Vrouwen, leven, vrijheid”. Je kunt dit vergelijken met een van de belangrijkste slogans van de revolutionaire beweging van 1979, namelijk “Brood, Werk, Vrijheid”. Het was de centrale slogan van de Communistische Arbeiderspartij, die geïnspireerd was door de revolutionaire beweging in Rusland.

Maar hier ligt de focus, de kern van deze revolutionaire beweging, op de lichamelijke autonomie van vrouwen en het terugwinnen van de lichamelijke autonomie van vrouwen. Deze slogan komt van de Koerdische vrijheidsbeweging en is het resultaat van tientallen jaren van inspanningen en protest vanwege Koerdische vrouwen in een van de economisch meest achtergestelde regio’s van Iran, nl. de Koerdische provincies. De Koerdische vrouwen van Koerdistan en Turkije gebruikten deze slogan voor het eerst. En Abdullah Öcalan, de leider van de emancipatorische Koerdische beweging, hield in 1998 een zeer beroemde toespraak waarin hij zei dat vrouwen in feite de eerste gevangenen in de geschiedenis zijn en totdat ze niet zijn bevrijd, elke emancipatorische beweging in feite gedoemd zal zijn om te falen.”

F
E
E
D

B
A
C
K