Dit artikel werd geschreven door Erik De Bruyn en verscheen eerder op www.doorbraak.be.
Gisteren begonnen de bombardementen van de Turkse luchtmacht in het noorden van Syrië onder de cynische naam ‘Ontluikende Vrede’. Het alibi voor deze agressie is dubbel: Turkije beweert de vier miljoen Syrische vluchtelingen op zijn grondgebied te willen hervestigen in een bufferzone in het noorden van Syrië, die nu nog in handen is van Koerdische milities.
Tegelijkertijd wil de Turkse president Erdogan vermijden dat er in Noord-Syrië een Koerdische staat zou ontstaan, waardoor het streven naar autonomie van de Turkse Koerden een nieuwe impuls zou krijgen. Hoewel er de afgelopen jaren vanuit deze Koerdische gebieden geen enkele vorm van agressie uitging ten aanzien van Turkije spreekt Erdogan van een ‘terroristische dreiging’. De invasie kon pas plaatsvinden nadat Trump de circa 2000 Amerikaanse soldaten in de regio had teruggetrokken.
Nieuwe vluchtelingenstroom
De gevolgen van dit Turkse offensief zijn niet te overzien. Ook Europa zal in de klappen delen. De hypothetische – want zover zijn we nog lang niet – hervestiging van miljoenen Syrische Arabieren in een vanouds door Koerden bewoond gebied zou opnieuw een etterende wonde creëren, inclusief een broeinest van terrorisme, vergelijkbaar met de door Israël bezette Palestijnse gebieden. Een recept voor tientallen, misschien wel honderd jaar miserie. En op korte termijn zal de hervatting van de Syrische oorlog een nieuwe vluchtelingenstroom op gang brengen, waaronder veel christenen die eveneens in dat gebied leven.
Assad uit het isolement
De afgelopen dagen legden Russische genietroepen verschillende pontonbruggen over de Eufraat, zodat het Syrische leger nu het Koerdische gebied kan binnentrekken. De legerleiding verklaarde daarbij expliciet dat het niet de bedoeling is om de Koerden aan te vallen, maar om te vermijden dat nog meer Syrisch grondgebied in handen zou vallen van de Turken. Turkije controleert nu al een klein gebied rond de Noord-Syrische stad Afrin. Het Turkse leger is daar verweven geraakt met dubieuze groeperingen waarvan het terreurgehalte vele malen groter is dan dat van de Koerden. Ahrar al-Sharqiya bijvoorbeeld, een afsplitsing van het Al-Nusra Front (ook gekend als de Syrische tak van Al Qaida), dat zich verrijkt heeft met het smokkelen van strijders van IS naar de opstandige Syrische provincie Idlib.
Europees leger
De vergissingen van de VS in het Midden-Oosten (zoals de invasie van 2003 in Irak) hebben zowel daar als in Europa al voor een hoop ellende gezorgd. Dit mag eens stoppen. Onze politiek ten aanzien van migratie kan niet los worden gezien van ons buitenlands beleid, hoewel dit laatste nooit veel aandacht krijgt van de kiezer. Beiden zijn met elkaar verstrengeld, en vergen een Europese capaciteit om desnoods ook militair op te treden, los van wat het Pentagon of het Witte Huis beslist.
