De integrale toespraak van Öcalan
“Ik groet het Newroz voor de vrijheid van de onderdrukten.
Ik groet de volkeren van het Midden-Oosten en Centraal-Azië die dit ontwaken, herleven en deze heropstanding vieren met een uitzonderlijke aanwezigheid en eenheid.
Ik groet de broedervolkeren die met enthousiasme Newroz vieren, in een geest van democratische tolerantie, deze nieuwe klare Newrozdag die het begin van een nieuw tijdperk markeert …
Ik groet allen onderweg op dit groots pad in de richting van democratische rechten, vrijheid en gelijkheid …
Ik groet u, Koerdisch volk, tussen de Zagros en Taurusbergen en in de valleien van de Tigris en de Eufraat.
Ik groet het Koerdische volk, een oud volk, inwoners van het gezegende land van Mesopotamië en Anatolië, moeder van alle landbouw, rurale en stedelijke beschavingen …
Koerden hebben deze duizenden jaren oude beschaving samen in vriendschap en verstandhouding met vele volkeren en religies opgebouwd. Voor de Koerden zijn de Tigris en de Eufraat broer en zus van de Sakarya en Maritsa. Ararat en Judi zijn de vrienden van Kaçkars en Erciyes. Halay en Deilio zijn familie van Horon en Zeybek (dit zijn Mesopotamische en Anatolische dansen).
Deze grote beschavingen, deze met elkaar levende gemeenschappen worden nu tegen elkaar opgezet door politieke druk, externe interventies en groepsbelang. Het gevolg hiervan is de constructie van systemen die niet zijn gebaseerd op rechten, wet, gelijkheid en vrijheid.
De afgelopen 200 jaar is door middel van militaire verovering, westerse imperialistische interventies alsook
door een politiek van repressie en ontkenning getracht de Arabische, Turkse, Perzische en Koerdische gemeenschappen te onderwerpen aan de natiestaat, haar ingebeelde grenzen en artificiële problemen.
Het tijdperk van regimes van uitbuiting, onderdrukking en ontkenning is voorbij. De volkeren van het Midden-Oosten en Centraal-Azië worden wakker. Ze keren terug naar hun roots. Ze eisen een halt aan de verblindende en opruiende onderlinge oorlogen en conflicten.
Deze duizenden, miljoenen mensen die de pleinen binnenstromen, branden met de passie van Newroz. Ze schreeuwen om vrede en vriendschap, ze eisen een oplossing.
Deze strijd, die begon als mijn eigen individuele opstand tegen de wanhoop, onwetendheid en slavernij waarin ik ben geboren, heeft naar een nieuw bewustzijn, een nieuw begrip en een nieuwe ziel gezocht. Vandaag zie ik dat onze inspanning een hoger niveau hebben bereikt.
Onze strijd was nooit en zal nooit tegen één bepaalde religie, groep, sekte of ras zijn. Onze strijd is een strijd tegen repressie, onwetendheid en onrechtvaardigheid, tegen gedwongen onderontwikkeling en tegen elke vorm van onderdrukking.
Vandaag worden we wakker in een nieuw Turkije en een nieuw Midden-Oosten.
De jeugd die mijn oproep heeeft verwelkomd, de verheven vrouwen die gevolg hebben gegeven aan mijn oproep, vrienden die mijn discours aanvaardden en iedereen die mijn stem kan horen:
Vandaag begint een nieuw tijdperk.
De periode van gewapende strijd is ten einde en de deur naar democratische politiek wordt geopend. We beginnen aan een proces met de nadruk op het politieke, sociale en economische. Een begrip gegrond in democratische rechten, vrijheden en gelijkheid groeit.
We hebben een groot deel van ons leven opgeofferd voor het Koerdische volk, we hebben een hoge prijs betaald. Geen van deze offers, niets van onze strijd was zinloos. Want, dankzij hen hebben de Koerden hun identiteit en wortels herwonnen.
We komen op een punt van “laat de wapens zwijgen en ideeën en politiek praten.” Het modernistische paradigma dat ons verwaarloosde, uitsloot en ontkende is met de grond gelijk gemaakt. Of het nu Turks, Koerdisch, Laz of Circassisch is — het verspilde bloed is dat van een mens en vloeit uit de schoot van dit land.
Met de miljoenen die mijn oproep opvolgen als getuige, zeg ik dat een nieuw tijdperk begint. Een tijdperk waarin politiek het haalt van wapens. We zijn aangekomen op het stadium waarin we onze gewapende troepen terugtrekken achter de grens.
Ik ben ervan overtuigd dat één ieder die gelooft in deze zaak samen met mij bewust is van de potentiële gevaren van dit proces.
Dit is geen einde maar een nieuw begin. We laten de strijd niet vallen maar starten een nieuw soort strijd.
De constructie van geografieën gebaseerd op etniciteit en één enkele natie is een onmenselijk fabricaat van de moderniteit dat onze roots en afkomst verloochend.
De grote verantwoordelijkheid om een gelijk, vrij en democratisch land te stichten voor alle volkeren en culturen, zoals past in de geschiedenis van Koerdistan en Anatolië, rust op ons. Ter gelegenheid van Newroz roep ik de Armeniërs, Turkmenen, Assyriërs, Arabieren en alle andere volkeren evenzeer als de Koerden op om het vuur van vrijheid en gelijkheid te aanschouwen — het vuur dat hier vandaag is aangestoken – en het in hun hart te sluiten als van zichzelf.
Geacht volk van Turkije,
Het Turkse volk dat woont in wat nu Turkije heet — het oude Anatolië — moet erkennen dat hun gemeenschappelijk leven met de Koerden, onder de vlag van Islam, steunt op principes van vriendschap en solidariteit. In vriendschap kan en mag geen plaats zijn voor verovering, ontkenning, afwijzing, gedwongen assimilatie of vernietiging.
Het repressieve, vernietigende en assimilerende beleid van de afgelopen eeuw, gebaseerd op kapitalistische moderniteit, is de uiting van de inspanningen van een leidende elite om een lange geschiedenis van vriendschap te ontkennen. Ze vertegenwoordigen niet de wil van het volk.
Het is nu duidelijk dat deze tirannieke greep in tegenspraak is met zowel de geschiedenis als met de principes van vriendschap. Om dit schandelijk verleden achter te kunnen laten, roep ik de twee strategische machten van het Midden-Oosten op een democratische moderniteit op te bouwen, zoals hoort is onze cultuur en beschaving.
Het is tijd dat dispuut, conflict en vijandschap plaats ruimen voor bondgenootschap, eenheid, gelukwensen en een wederzijds omarming.
De Turken en Koerden die samen als martelaren sneuvelden in Çanakkale, ondergingen samen de Onafhankelijkheidsoorlog en openden in 1920 samen het parlement.
Ons gedeeld verleden is een realiteit die maakt dat we een gedeelde toekomst moeten creëren. Vandaag leidt de geest die het Turks Groot Assemblée oprichtte de weg naar een nieuw tijdperk.
Ik roep alle onderdrukten op; vrouwen, die langst gekoloniseerde en onderworpen klasse; alle gemarginaliseerde en uitgeslotene religies, culten en culturen; de arbeidersklasse en onderklasse; iedereen uitgesloten door het systeem om hun gerechtigde plaats op te nemen in een Democratische Moderniteit.
Het Midden-Oosten en Centraal-Azië zijn op zoek naar een hedendaagse moderniteit en democratische orde die past bij hun eigen geschiedenis. Een nieuw model waarin eenieder vredevol en vriendschappelijk kan samenleven is een objectieve nood geworden zoals de noodzaak van water en brood. Onvermijdelijk weer gidsen de geografie en cultuur van Anatolië en Mesopotamië in het bouwen van zulk een model.
Zoals in de Onafhankelijkheidsoorlog, gevoerd door Turken en Koerden, geallieerd in het Nationaal Pakt, willen we die relatie hedendaagser, breder en dieper ervaren.
Ondanks alle vergissingen, tegenslagen en mislukkingen van de laatste 90 jaar, proberen we opnieuw een model te bouwen met alle volkeren, klassen en culturen die het slachtoffer zijn geworden van of geleden hebben onder verschrikkelijke rampen. Ik roep jullie op een stap voorwaarts te zetten en mee te helpen bij het bereiken van een egalitaire, vrije en democratische sociale organisatie.
Ik roep de Koerden, Turkmenen, Assyriërs en Arabieren op die ondanks het Nationaal Pakt gescheiden zijn en veroordeeld werden om te leven onder zware problemen en onderling conflict binnen de Syrische en Iraakse Arabische republiek, te starten met overleg, hun huidige realiteit te herbeoordelen en hieromtrent beslissingen te nemen in een ‘Nationale Solidariteits- en Vredesconferentie”.
De breedte en het begrip van het concept ‘WIJ’ heeft een belangrijke plaats in de geschiedenis van dit land. Maar in de handen van de kleine, leidende elite is ‘WIJ’ gereduceerd tot ‘EEN’. Het is tijd om de oude ziel van het concept ‘WIJ’ terug te brengen en te implementeren.
Wij zullen ons verenigen tegen zij die ons willen verdelen en onderling doen vechten. We zullen samen opkomen tegen zij die ons willen verdelen.
Zij die de tijdsgeest niet kunnen begrijpen, eindigen in de vuilbak van de geschiedenis. Zij de tegen de stroom ingaan, vallen in een afgrond.
De volkeren uit de regio zijn getuigen van een nieuwe dageraad. De volkeren van het Midden-Oosten zijn vijandschap, oorlog en conflict moe. Ze willen uit hun eigen wortels herboren worden en schouder aan schouder staan.
Deze Newroz is een baken voor ons allen.
De waarheden in de boodschap van Mozes, Jezus en Mohammed worden vandaag in onze levens met het nieuwe tij geïmplementeerd. Mensen proberen te herwinnen wat ze zijn verloren.
Wij ontkennen de waarden van de hedendaagse westerse beschaving niet als geheel. Wij aanvaarden de waarden van de Verlichting, gelijkheid, vrijheid en democratie, en om deze te implementeren, synthetiseren we hen met onze eigen existentiële waarden en levenswijzen.
De basis van deze nieuwe strijd worden gevormd door gedachten, ideologie en democratische politiek en de mogelijkheid van een grote democratische sprong voorwaarts.
Gegroet aan iedereen die heeft bijgedragen aan dit proces of het heeft versterkt en aan iedereen die een vredevolle democratische oplossing steunde.
Ik groet iedereen die een verantwoordelijkheid neemt voor een vriendschappelijke, gelijke en democratische vrijheid voor de volkeren.
Lange leve Newroz, lange leve de vriendschap der volkeren.”
İmralı gevangenis, 21 maart 2013
Abdullah Öcalan
