Een hongerstaking die is gestart door de 8000 Koerdische politici die vast zitten in de Turkse gevangenissen is nu omgezet in een onomkeerbare hongerstaking doordat de Turkse staat hen volledig negeert. De eerste groep die besloten om de hongerstaking om te zetten in een onomkeerbare hongerstaking is gestart op 20 januari 2012. Deze datum valt samen met de dag waarbij Abdullah Ocalan 13 jaar geleden middels door een internationale samenzwering is overhandigd aan de Turkse staat. Van de 400 mensen die deelnemen aan de onomkeerbare hongerstakingen, nemen ook twee gekozen parlementsleden mee van de BDP, Selma Irmak en Faysal Sariyildiz.
Het concept van de oorlog van de Turkse staat tegen de Koerden en
organisaties die pleiten voor democratie.
Wanneer in een land honderden mensen, inclusief gekozen politici zich verhongeren om bewustwording te creëren van de onderdrukking en vervolging die ze ondergaan dan vereist dit nader onderzoek naar dit land. Omdat de regering kiest voor geweld en eliminatie als oplossing in plaats van dialoog en onderhandeling voor de meest belangrijk kwestie in Turkije zorgt ervoor dat het land wegglijdt naar donkere toekomst. De AKP regering weerhoudt elke poging van vrede, democratie en vrijheid met een beleid van oorlog. Alleen al in de laatste paar maanden hebben onrechtmatige grensoverschrijdende militaire operaties geleid tot 41 burgerdoden, chemische wapen zijn gebruik tegen Koerdische opstandelingen en het dodelijke slachtoffer zijn gestegen aan beide kanten. Sinds 2009 zijn aanhoudingen van Koerdische politici doorgegaan onder de nieuwe antiterreur wetten. De gevangenen bestaan uit leden van het parlement, Burgemeesters, gemeenteraadsleden, schrijvers, journalisten, mensenrechtenactivisten, vertegenwoordigers van NGO’s, rechters, vakbondsleden en studenten. In totaal zijn meer dan 6000 mensen opgepakt en in de gevangenissen gezet.
Onderhandelingen die waren gestart in 2006 tussen de leider van het Koerdische volk, dhr. Abdullah Ocalan en de Turkse staat hebben niet geleid tot positieve stappen van de Turkse staat en zijn stopgezet in juli 2011 door de AKP regering. Sinds deze periode, is er een beleid van volledige isolatie ingezet voor dhr. Ocalan en de 5 andere gevangenen op het gevangeniseiland van Imrali. Dhr. Ocalan is een belangrijke actor in de Koerdische kwestie. De Turkse staat negeert dit door dhr. Ocalan voor 7 maandenlang te isoleren. Deze stappen zorgen ervoor dat Turkije zich distantieert van de weg van vrede en zich voortbeweegt naar gevaarlijke en onzekere tijden. Wij, het Koerdische volk maken ons ernstige zorgen voor de gezondheid van dhr. Ocalan.
Het westen reageert op elke kleine ontwikkeling in het Midden-Oosten maar houdt zich van het domme en is opmerkelijk stil waneer het gaat om het Koerdische volk. Zelfs belangrijke internationale organisaties zijn blind voor de ontwikkelingen in Turkije. Ondanks dat het CPT de enige organisatie is die de gevangenis op Imrali kan bezoeken, is er geen enkele stap ondernomen door het CPT om de zorgen van het Koerdische volk te kalmeren. Dit is waarom het Koerdische volk, de gevangenen en zowel de mensen buiten, zich nu verhongeren – tot de dood er op volgt – zodat er bewustzijn kan worden gecreëerd en actie kan worden ondernomen.
Selma Irmak, een gekozen parlementslid die deelneemt aan de onomkeerbare hongerstaking, legt haar keuze om deel te nemen als volgt uit: “ Om gedwongen toe te kijken naar alle gebeurtenissen die zich ontvouwen voor je ogen terwijl je met handboeien vastzit, moet een van de ergste dingen zijn die iemand kan overkomen in onze tijd. 30 jaar lang heeft ons volk een democratische oplossing gesteund. De basis van deze oplossing voor het probleem moet starten met dialoog en onderhandelingen met dhr. Ocalan. Elke strijd heeft een leidende actor. De persoon die het leiderschap van zijn volk op zich heeft genomen is dhr. Ocalan, daarom is hij de enige die het recht heeft om te spreken in naam van het Koerdische volk. Ik ben bezorgd zoals ieder ander, niet alleen over het stopzetten van de dialoog tussen de staat en dhr. Ocalan maar ook over het consequent verhogen van isolatie van dhr. Ocalan.
De Koerden die in Europa leven hebben een lange mars gehouden tussen Geneve en Straatsburg in de vriezende kou van -20 graden onder de titel van “Vrijheid voor Ocalan – Status en erkenning voor Koerdistan” om de bewustwording van het lot van de Koerden te verhogen. Na de mars is er een grote demonstratie gehouden in Straatsburg waarbij 60.000 aanwezig waren. Het is duidelijk dat de inspanningen van de Koerden en hun vrienden nog niet het vereiste niveau van bewustzijn heeft vergroot. Vanwege de urgentie en het belang van het probleem is er een onomkeerbare hongerstaking aan de gang.
De Europese instituties en publiek mogen niet onverschillig blijven voor deze ontwikkelingen. Men moet niet vergeten dat de vervolging en onderdrukking die de Koerden hebben geleden door de jaren heen niet had kunnen worden gematerialiseerd en worden uitgevoerd zonder de steun van een aantal Europese en westerse landen. De Europese Unie en de landen die daar onderdeel van zijn mogen geen partij zijn bij de wrede onderdrukking van het Koerdische volk door te zwijgen om de veronderstelde economische belangen te beschermen. Onze verwachtingen van de Europese en democratische publieke domein is dat ze niet meer toeschouwers zijn bij het lot van het Koerdische volk en hulp aanbieden bij het vinden van een eerlijke en rechtvaardige oplossing voor de Koerdische kwestie.
De Koerden schreeuwen: Wij willen rechtvaardigheid. We willen de vrijheid voor onze leider Ocalan en alle politieke gevangenen. Wij willen een rechtvaardige oplossing voor de Koerdische kwestie met democratische middelen. Wij willen vrij leven in ons land net als alle andere volkeren. Geef gehoor aan onze OPROEP en onze STEM.
De mensen van de Hongerstakingen eisen:
1. Wegnemen van de bestaande bezorgdheid over de gezondheidssituatie van Ocalan en zijn veiligheid, door de Europese Raad.
2. Wegnemen van isolatie van Ocalan, deze veroorzaakt extreme spanning voor het Koerdische volk en wat kan leiden tot een grote oorlog en ontelbare doden. Tevens moet er een omgeving en situatie worden gecreëerd waarin Ocalan kan spreken met zijn advocaten.
3. Pogingen en stappen voor vrijheid van Ocalan en een vredige oplossing voor de Koerdische kwestie
4. Monitoren van de Turkse staat door de Europese Raad, over de permanente onderdrukkende en gewelddadige beleid tegen het Koerdische volk, en het bevriezen van het lidmaatschap van Turkije als er geen actie richting van een wijziging van het beleid plaatsvindt.
5. De Europese Unie en de Europese staten om de houding te verlaten, die tot nu toe en nog steeds het geweld en ontkenningsbeleid van Turkije steunt. Het gebruiken van hun invloed voor een eerlijke en vreedzame oplossing van de Koerdische kwestie. Als eerste stap is het verwijderen van de Koerdische Vrijheidsbeweging van de Terreurlijst waarop het ten onrechte is geplaatst.
6. De oplossing van de Koerdische kwestie via democratische middelen en het dringend oprichten van een omgeving voor de heer Ocalan om politiek te voeren, en de betrokkenheid van internationale organisaties en instituten om dit doel te bereiken.
7. Actieve samenwerking en ondersteuning van democratische internationaal publiek en agentschappen voor de strijd van het Koerdische bevolking voor ‘democratie, vrijheid en vrede’.
Geef een luisterend oor aan de oproepen van de mensen die hun leven op het spel zetten voor vrede en oplossing
http://kurdishfreedom.wordpress.com/ http://www.freedom-for-ocalan.com/ http://www.firatnews.eu
