Op 12 september begonnen 63 Koerdische politieke gevangenen met een hongerstaking tot de dood. Al snel zwol hun aantal tot boven de 700, naar momenteel 10.000 gedetineerden die weigeren te eten. Meer dan 300 van hen bevinden zich ondertussen in levensgevaar. Buiten de muren van de gevangenis worden zij gesteund door nog eens tienduizenden in gans Turkije en Europa. En premier Erdogan? Hij spuwt in hun uitgemergelde gezicht.
De hongerstakers hebben drie concrete, rechtvaardige en democratische eisen. Onderwijs in eigen taal, het recht om zich in het Koerdisch te verdedigen in de rechtbank en verbetering van de gevangenisomstandigheden van Öcalan en zijn erkenning als onderhandelaar voor de Koerden.
Om dringend aandacht te vragen voor de situatie in Turkije en Noord-Koerdistan zijn een 20-tal vertegenwoordigers van Koerdische organisaties gisteren een hongerstaking begonnen in Brussel.
Het gaat om Remzi Kartal, voorzitter van KONGRA GEL (Kurdish People Congress), Zubeyir Aydar, bestuurslid van de KCK (Union of Communities in Kurdistan), Hadji Ehmedî, leider van PJAK (Party of Free Life of Kurdistan), Nizamettin Toguc, journalist en schrijvers Gunay Aslan en Djelal Chortai, advocaat Mahmut Shakar, Derwich M. Ferho van het Koerdisch Instituut te Brussel en de zangers/kunstenaars Seyitxan en Siyamend Moini. Bij hen hebben zich nog een tiental andere Koerdische vertegenwoordigers uit verschillende Europese landen aangesloten.
De Brusselse hongerstakers zijn vanaf vandaag te contacteren in de Begijnhofkerk, Begijnhofplein te Brussel.
U kunt hen telefonisch contacteren via:
Hasan: 0493/56.37.68 (Franstalig)
Serkan: 0488/96.46.33 (Nederlandstalig)
Europees Parlementsvoorzitter Martin Schulz, Europees commissaris voor Uitbreiding Štefan Füle, Noam Chomsky, Yasar Kemal, Amnesty Insternational en een hele rits van politici en opiniemakers maanden recent de Turkse overheid aan in dialoog te treden. Deze antwoordt met voorstellen om de doodstraf terug in te voeren; onuitgegeven politiek cynisme. De massale hongerstaking, één van de grootste ooit, afdoen als chantage is een eeuw lang Koerdische strijd voor gelijke rechten bij het groot huisvuil zetten. Een kwart van de bevolking van Turkije krijgt geen les in eigen taal, kan zich voor een rechtbank niet verdedigen in eigen taal en wordt bij elke poging om deze basisrechten op te eisen gecriminaliseerd als gevaarlijke terroristen. Turkije heeft sinds 2009 meer dan 8000 pro-Koerdische activisten (waaronder mensenrechtenactivisten, journalisten, academici en advocaten) opgesloten in de gevangenis, op basis van haar omstreden antiterrorismewet, enkel en alleen om politieke redenen.
Het is slechts een kwestie van dagen alvorens de eerste hongerstakers het ultieme offer zullen brengen. Voor hen is een leven in Turkije zonder erkenning van de Koerdische identiteit niet waard geleefd te worden. Dit is de zwaarst mogelijke belediging voor elke open, democratische en pluralistische samenleving. “Liever dood ik mezelf op de gruwelijkste en meest pijnlijke wijze dan nog langer onder jouw wetten te leven!” Ofwel start de Turkse staat onmiddellijk onderhandelingen met de vertegenwoordigers van de Koerdische beweging, inclusief haar politieke leider Abdullah Öcalan die in isolement wordt vastgehouden op het gevangeniseiland Imrali, ofwel bekent de Turkse staat dat de democratische waarden niet de hare zijn.
Het Koerdisch Instituut Brussel roep het publiek, de politiek, pers en opiniemakers op Turkije te dwingen haar ware gelaat te laten zien. Enkel de Turkse regering kan deze collectieve zelfmoord stoppen.
Derwich M. Ferho,
voorzitter Koerdisch Instituut Brussel,
Brussel, 16-11-2012
Vaste lijn: 02/230.89.30 – gsm: 0479/562.962
