Deze datum was symbolisch gekozen omdat 25 jaar eerder de gewapende strijd van de PKK van start ging. Maar de PKK leider vertelde zijn advocaten tijdens een bezoek dat hij nog niet klaar was met het initiatief en dat het plan later zou worden gepresenteerd. Dit is nog steeds niet gebeurd. Een echte reden voor de vertraging is niet gegeven. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met de onderhandelingen die naar alle waarschijnlijkheid achter gesloten deuren worden gevoerd. Abdullah Öcalan gaf vorige week wel aan dat hij de tekst van de routekaart aan de Turkse autoriteiten heeft gegeven. Het zou gaan om 160 pagina’s waarin vooral de noodzaak voor democratisering centraal staat. De details van de voorstellen komen later.
In de Turkse media gaat intussen de discussie over de Kurdische kwestie gewoon door. Ook het leger heeft zich nu in de discussie gemengd. De opperbevelhebber van het leger heet in een verklaring gezegd dat het leger niet zal toestaan dat de Kurden rechten krijgen via een verandering in de grondwet. Hij maakte duidelijk dat de grondwet moet blijven zoals hij nu is. In de verklaring, die in internet is verschenen, geeft het leger ook aan dat het helemaal geen rechten aan de Kurden wil toekennen. Het standpunt van de militairen lijkt onveranderd.
Hele andere geluiden zijn te horen uit Imrali. Tijdens een gesprek met zijn advocaten heeft Abdullah Öcalan aangegeven dat hij de Turkse republiek wil erkennen als de Turkse staat de rechten van de Kurden erkent. Dit moet via de grondwet worden vastgelegd. Hij maakte duidelijk dat hij zijn eerder standpunten over het oprichten van een Kurdische staat heeft losgelaten. Hij zet nu in op een democratische natie waarbinnen Kurden en Turken samen zouden leven met alle rechten. Hier voor is een democratisering van de Turkse staat nodig.
De AKP regering word tussen al deze standpunten heen en weer geslingerd en de oppositie, zowel de fascisten als ook de sociaal democraten, zijn tegen iedere concessie. Vooral voor de sociaal democraten van de CHP is dit een strategie vol risico’s. Historisch gezien heeft de partij vrij veel steun onder Alevieten. Maar door de starre houding van de partij van Baykal keren veel mensen de organisatie de rug toe.
Het hele proces is een soort schaakspel geworden waarbij alle partijen voorzichtige bewegingen maken om de balans niet te veel te verstoren. Maar dit kan natuurlijk niet te lang door gaan. PKK leider hebben ook duidelijk gemaakt dat er snel knopen doorgehakt moeten worden. Zo wel Duran Kalkan als ook Murat Karayilan hebben de Turkse staat beschuldigd van het spelen van spelletjes. De leiders in Kandil hebben duidelijk gemaakt dat het geduld van de PKK grenzen heeft. Er is nog steeds veel steun voor de vredesstrategie, maar als blijkt dat het een nieuwe valkuil van de Turkse staat is kan het proces weer heel snel tot een doodlopende weg worden.
INFORMATIEDIENST KURDISTAN-NEDERLAND
