Beste aanwezigen, dames en heren, Koerdische vrienden,
Roj Bash, Bi kheer haten, (Goeie dag, hartelijk welkom)
Van harte verwelkom ik jullie hier in Brussel, de hoofdstad van Vlaanderen, België én Europa.
Het is U welbekend dat de Vlamingen, in eigen land een lang streven hebben gekend voor erkenning van de identiteit, respect voor de taal en de oprichting van eigen instellingen, zoals een Vlaams parlement en een Vlaamse regering. Dit proces is nog steeds bezig, en richt zich tegen de blokkering op Belgisch niveau, maar ook tegen bestaande ongelijkheden en onrechtvaardigheden.
Ons streven is niet met wapens gevoerd, maar via politieke dialoog, een feit waar we allemaal trots op mogen zijn. Een lange weg hebben we moeten afleggen. Het vreedzaam streven naar onze eigen identiteit en voor gelijke rechten heeft een grote invloed gehad op onze vooruitgang als volk, als natie.
Voor ons is het niet gedaan. Mijn partij, de Nieuw-Vlaamse Alliantie, werkt dan ook aan een verdere evolutie naar meer autonomie voor Vlaanderen.
Beste vrienden uit Koerdistan; Koerden, Armeniërs, Aramiërs, Assyriërs, Chaldeërs en Suryoyo. Vanuit onze ervaring kan ik u zeggen dat wij Vlamingen, jullie vreedzaam streven voor eigen taal en identiteit, het recht op onderwijs en het streven naar meer autonomie goed begrijpen.
Niet alleen begrijpen, wij steunen ook jullie eisen, die allen te maken hebben met de gelegitimeerde belangen van jullie volk. De N-VA, de Nieuwe Vlaamse Alliantie, steunt als grootste partij in Vlaanderen de Koerdische ontvoogdingsstrijd.
De Vlaamse steun aan jullie streven is al meer dan een halve eeuw oud. Reeds in 1975 nodigde de jongerenafdeling van mijn partij, Dr. Ismet Sheriff Wanly uit als gastspreker. In die tijd was Sheriff Wanly de vertegenwoordiger van de Koerdische ontvoogdingsstrijd.
Daarnaast hebben Europarlementsleden Maurits Coppieters, Jaak Vandemeulebroucke, Willy Kuijpers en vandaag Frieda Brepoels talrijke malen in het Europees Parlement jullie belangen verdedigd.
De leden van de N-VA, de opvolger van de vroegere Volksunie, zetten deze traditie voort. In de Kamer van Volksvertegenwoordigers, de Senaat, het Vlaams Parlement en vele regionale instanties hebben we leden en vertegenwoordigers die jullie ontvoogdingsstrijd steunen.
We begrijpen de moeilijke context waarin jullie moeten werken. De staten waartoe de Koerden behoren, kiezen niet altijd de weg van de politieke dialoog, iets dat wij betreuren. Sommige landen begrijpen nog steeds moeilijk wat democratische waarden inhouden en dat respect voor de verscheidenheid tussen mensen en bevolkingsgroepen de beste manier is om samen te leven. De revoluties in sommige landen zijn dan ook een uiting van dit democratisch deficit.
Staten die de politieke dialoog ontzeggen, beschouwen jullie ontvoogdingsstrijd ten onrechte als een gewapende of een terroristische strijd.
Dames en heren, beste vrienden, voor ons is jullie inzet en jullie strijd niet gelijk te stellen met terreur.
Ik wil hier nogmaals benadrukken dat jullie niet alleen staan. Opkomen voor de taal, identiteit en onderwijs vraagt inzet en motivatie.
In Koerdistan voeren jullie een moeilijke strijd. Er zijn slachtoffers gevallen, en sommige Koerden werden gedwongen te verhuizen. Veelal gebeuren onrechtmatige arrestaties. Om dit bekend te maken in de buitenwereld, de publieke opinie en op het politieke toneel, is er nog veel werk. Dit botst veelal met tegenkantingen in bepaalde landen.
Dat de Turkse regering de Belgische premier vraagt o.m. om de maatregelen te nemen tegen ROJ TV, de Koerdische TV die uitzendt vanuit Vlaanderen, is onbegrijpelijk. Ik hoop dat de Belgische autoriteiten zich niet aan zo’n onrechtvaardigheid zullen wagen.
Ik hoopt dat de Belgische autoriteiten daarentegen de Turkse autoriteiten kunnen overtuigen om diversiteit te erkennen, onderwijs mogelijk maakt in het Koerdisch en persvrijheid van Koerdische media aanvaardt.
Misschien kan ROJ TV ooit uitzenden vanuit Koerdistan ?
Een kandidaat-lidstaat van de Europese Unie, waar meer dan 20 miljoen Koerden leven, moet dan ook een voorbeeld zijn voor de erkenning van de verscheidenheid. Een militaire aanpak is niet de oplossing voor de Koerdische kwestie.
Het lijkt onbegrijpelijk dat Europa nog steeds niet bij machte is om een halt toe te roepen aan de repressie tegen Koerden en andere volkeren.
Ik wil dan nog eens volgende punten benadrukken
– Respect en erkenning van de Koerdische taal en cultuur, onderwijs in eigen taal
– Een begin van autonomie;
– Stop de politieke isolatie en de militaire operaties tegen de Koerden;
– Vrijlating van politieke gevangenen.
Ik groet u dan, diep uit mijn hart, en wens jullie een goed congres.
Bijî Koerdistan (Leve Koerdistan).
Karl Van Louwe, Senator, N-VA
