Vier organisaties in België willen dat feit herdenken en zich engageren om de strijd voor zijn idealen, voor de gerechtigheid en de democratie, voort te zetten. De Vereniging van Democratische Armeniërs van België, de Verenigingen van Assyriërs van België, het Koerdisch Instituut van Brussel en de Stichting Info-Türk stellen zich vragen bij de trage verloop van het proces tegen Dinks moordenaar, ‘ondanks de overvloed aan bewijzen en bekentenissen’. De organisaties citeren de familie en de vrienden van Dink tijdens de laatste hoorzitting: ‘Wat met degenen die de ogen hebben gesloten voor de moord op Hrant? Degene die de trekker heeft overgehaald is op het proces, maar wie zijn de echte bezitters van dit wapen?’
De vier verenigingen roepen ook op om het onderzoek naar het Ergenekon-netwerk nog diepgaander te voeren. Ergenekon is de naam van een vermoedelijke samenzwering van leger en conservatieve krachten om de vijanden van de Turkse staat te vermoorden. Volgens sommigen was het dit netwerk die de opdracht heeft gegeven om Dink te vermoorden. ‘De regering doet intussen al het mogelijke, na zijn poging de illusie te scheppen dat men iets tegen de diepe staat zou ondernemen door de lancering van de Ergenekon operatie, om maar niet de talrijke moorden te moeten behandelen die door de diepe staat werden gepleegd, waaronder de moord op Hrant Dink en de christenen in Malatya alsook op verschillende Koerden. Inderdaad, het doel van de Ergenekon-procedure is niet de opheldering van de moorden die door de staatskrachten werden gepleegd.’
De vier Belgische groeperingen noemen de toegenomen bedreigingen aan het adres van niet-islamitische minderheden in Turkijke erg verontrustend. ‘De doodsbedreiging gericht aan een van de advocaten van Hrant Dink, Erdal Dogan, omwille van zijn deelname aan een televisieprogramma over dit onderwerp toont aan dat de heksenjacht in dit land nog niet is opgehouden. Deze heksenjacht viseert bovendien eveneens de opposanten van het regime van Ankara die in Europese landen, zoals België, wonen.’
‘Toch verheugen wij ons over de verschillende burgerinitiatieven die de taboes in Turkije willen doorbreken en wij steunen de strijd om de Anatolische samenleving op lange termijn grondig te veranderen.’
Een van die burgerinitiatieven is het TBMM/Forum OCG. Dat Forum wil een schaduwparlement vormen voor de Turkse assemblee. Het bestaat in voorlopig in twintig Turkse steden maar uiteindelijk moeten dat er 81 worden, met meer dan 2000 vertegenwoordigers van NGO’s en professionele organisaties. Eenmaal per maand moeten die samenkomen met de bedoeling het werk van zowel de regering als de oppositie te controleren. Ook de ‘reguliere’ parlementsleden worden op meetings uitgenodigd om in ‘Joint Working Groups’. Alle meningen kunnen worden uitgedrukt om ‘elkaar beter te leren begrijpen’. Het resultaat van de vijftien ontmoetingen is relatief pover, zo geeft de organisatie zelf toe. Nog maar tien parlementsleden lieten zich zien, een participatiegraad van maar 6 procent. ‘Het is misschien niet prettig vast te stellen dat onze parlementsleden de burgerinititieven niet erg serieus nemen, maar toch is het zo,’ aldus Sanar Yurdatapan van TBMM/Forum OCG. ‘Hebben deze meetings sowieso zin als de parlementsleden gewoonweg hun kat sturen?’ Yurdatapan hoopt op snelle beterschap. ‘En we hebben onszelf een belofte gedaan. Of ze komen of niet, we zullen ze blijven uitnodigen. En wij blijven samenkomen om lokale en nationale kwesties te bespreken, met onze vooroordelen aan de deur achtergelaten.’
WIPC Vlaanderen
Berichten over vervolgde en gevangen schrijvers
