Grote ontzetting deze week in de Europese kranten toen duidelijk werd dat de herverkiezing van Loekasjenko in Wit – Rusland frauduleus verlopen was. De ‘laatste dictatuur van Europa’ deed zijn naam alle eer aan door vlak voor de verkiezingen 639 oppositieactivisten vast te zetten. Nochtans is Wit-Rusland kandidaat om lid te worden van de Europese Unie. Het is geen gemakkelijke oefening voor Europa om bepaalde kandidaat lidstaten zover te krijgen de Copenhagen criteria betreffende democratie en mensenrechten te respecteren. Niet alleen omdat de gevestigde lidstaten er zelf wel eens een loopje mee durven nemen, ook omdat andere belangen vaak primeren, afhankelijk van politieke, economische en militaire relaties.
Grote ontzetting deze week in de Europese kranten toen duidelijk werd dat de herverkiezing van Loekasjenko in Wit – Rusland frauduleus verlopen was.

De ‘laatste dictatuur van Europa’ deed zijn naam alle eer aan door vlak voor de verkiezingen 639 oppositieactivisten vast te zetten. Nochtans is Wit-Rusland kandidaat om  lid te worden van de Europese Unie. Het is geen gemakkelijke oefening voor Europa om bepaalde kandidaat lidstaten zover te krijgen de Copenhagen criteria betreffende democratie en mensenrechten te respecteren. Niet alleen omdat de gevestigde lidstaten er zelf wel eens een loopje mee durven nemen, ook omdat andere belangen vaak primeren, afhankelijk van politieke, economische en militaire relaties.
 
In Turkije, dat ook al lang in de wachtrij staat voor een Europees lidmaatschap, werden kort na de lokale verkiezingen van maart 2009 meer dan 150 Koerdische verkozenen, mensenrechtenactivisten en middenveldfiguren opgepakt en opgesloten. De golf van aanhoudingen hield aan en tot op heden staat de teller op 1710 personen. De beklaagden worden beschuldigd van lidmaatschap van de organisatie KCK; het ‘lidmaatschap van de Democratische Confederatie van Koerdistan/Turkse Vergadering (KCK/TM) als de stedelijke arm van de PKK ‘. Zij worden ervan beschuldigd ‘de eenheid van de staat en de integriteit van het land te verstoren’, van ‘lidmaatschap en leiderschap van een terroristische organisatie’ en van ‘hulp verlenen en het bijstaan van een terroristische organisatie’. Hoe? Door hun taken als democratisch verkozene uit te voeren in een gebied dat getekend is door conflict, economische achterstelling en gedwongen migratie. De geviseerde verkozenen maakten op het moment van hun arrestatie deel uit van een legale politieke partij (DTP). Velen werden verkozen tot burgemeester met meer dan 60% van de stemmen.
 
Door de omvang van de arrestaties en het profiel van de verdachten lijkt het erop dat het ‘KCK-proces’ erop gericht is de leidersfiguren en intellectuele elite van de Koerden voor de zoveelste keer lam te leggen. De Koerden ervaren het proces dan ook als een belediging van hun recht op zelfbeschikking en spreken van politieke genocide. Het is duidelijk dat de ‘democratische openingen’ die de AKP-regering vorig jaar aankondigden schijnvertoningen zijn.
 
De Europese interesse laat zowel bij de pers als de beleidsvoerders zeer te wensen over. Het enthousiasme over de Turkse aansluiting is dan ook  langs beide kanten erg bekoeld de laatste jaren. Grote lidstaten zoals Frankrijk en Duitsland zijn contra en de verrechtsing binnen Europa vreest de vele migranten en islamitische invloed.

Turkije zorgt dan ondertussen maar dat de banden worden aangehaald met bedenkelijke partners in het Midden-Oosten zoals Irak en Iran. Die hebben ook een gruwelijke geschiedenis van geweld en discriminatie tegen Koerden. In tegenstelling tot wat gebeurde na de arrestaties in Wit – Rusland kwam er nog steeds geen duidelijke veroordeling vanuit Europa. Hoewel er tegenover Loekasjenko verschillende stemmen opgaan om Europees geld stop te zetten, kreeg Turkije in 2010 nog 654 miljoen euro van Europa om hun aansluiting bij Europa voor te bereiden.
 
Europa moet beseffen dat het oogluikend toelaten van de onderdrukking van de Koerden een aanfluiting is van de waarden en principes waarop de Unie gebouwd is. Eén vierde van de Turken is Koerd. Sinds de gevangenzetting van Abullah Ocalan tien jaar geleden is de Koerdische beweging afgestapt van hun eis op een eigen staat en richten ze zich op een oplossing binnen de grenzen met garantie van hun rechten als minderheid, namelijk vrij gebruik van het Koerdisch in de openbare sfeer en democratische politieke vertegenwoordiging.

De verwachte afloop van het proces, jarenlange opsluiting van de belangrijkste Koerdische vertegenwoordigers, zal voor grote instabiliteit zorgen in de regio. Op 13 januari wordt in Diyarbakir het massaproces tegen Koerdische verkozenen heropent. Het is te hopen dat de verontwaardiging dan even groot zal zijn als over de schandelijke herverkiezing van Aleksandr Loekasjenko.
http://www.kifkif.be/page?&orl=1&ssn=&lng=1&page=journalistiek&are=3367

F
E
E
D

B
A
C
K